صحيح البخاري ـ حسب ترقيم فتح الباري - (3 /
259) عَنْ أَبِي
هُرَيْرَةَ ، رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ ، أَنَّ رَسُولَ اللهِ صلى الله عليه وسلم قَالَ
: إِنَّ لِلَّهِ تِسْعَةً وَتِسْعِينَ اسْمَا مِئَةً إِلاَّ وَاحِدًا مَنْ أَحْصَاهَا
دَخَلَ الْجَنَّةَ.
Ebu Hureyre’den:
Rasulullah (sav) şöyle buyurdu: “Allah’ın doksan dokuz -yüzden bir eksik-
ismi vardır. Kim bunları sayarsa cennete girer” Buharî.
Bu saymayı nasıl anladık.
Ezberleyip dilde saymak sandık. Hâlâ pek çoklarımız bunu ezber edip saymaya
çalışıyor ve cenneti umuyor. Ama ne özünde ne sözünde bir kemal eseri
gözükmüyor. Özdeki meknuz cevherler erdeme dönüşmüyor.
Oysa bu sayım halife
olarak insanın Allah’ın esmasına tecelligâh olması demekti. Yani bu isimleri
kendi özünde gerçekleştirdiğinde ancak cennete girersin şeklinde anlaşılmalıydı.
Rahman ismi sende tecelli eder bütün insanları eş bilip kucaklarsan, Rahîm ismi
sende tecelli eder ve ayrıca inananları kardeş bilip bağrına basarsan, Rezzâk
ismi ile senden gayrıların rızıklarının kendilerine ulaşmasına çabalarsan,
vedûd isminin mazharı olarak seversen, settâr ismi ile örtücü olursan, tevvâb
gereği özür dileyenin özrünü kabul edersen, azîz, celîl.. isminin gereği izzetli, celâletli ve yerinde
celâdetli olursan… işte o zaman sen cennete gidersin. O halinle sen zaten
cehenneme sığmazsın, seni ancak cennet edebilir istîâb.
Sevgi ile!
Garibce