Ha ham sofu ha ham armut!

Ha ham sofu İslam adına nasa etkisi

Ha ham armut boğazda, verilen tepkisi

Hayırlı işler mi basmaz asla kafası

Ama yazık boynunda İslam yaftası

Örneklik mi, sözde o biçimdir fiyaka

Lakin görüp bakan haline silker yaka

Keşke olsa yüzündeki kazan karası

Olacağına pak İslam’ın yüzkarası

Garibce illa ki ufukta temsil lazım

Temsil olmadan tebliğ olmaz cancağızım

Dua ile!

28.01.2016

GARİBCE 

Kar yağıyor kime rahmet kime zahmet!

Kar yağıyor dualar göğe ağıyor

Çocuk gözünde karla tatil yağıyor

Tek tük tezgah açmış pazarcı esnafı

Kuşlar gibi günlük rızkını arıyor

Kar yağıyor örtüyor hemen her yanı

Kuşlar çırpınıyor kurtarmaya anı

Ne içecek var ne bir lokma yiyecek

Görmez mi Allah onları kollayanı

Kar yağıyor oh evde kebap kestane

Neme soğuktan donan evsiz kaç tane

Kim verir bunun hesabını ya Deyyan

Bomboş dururken hem de binlerle hane

Kar yağıyor toprak oluyor pür neşe

İster ki bereket içine erişe

Bilemedim kime rahmet kime zahmet

Garibce aklım ermedi gitti bu işe

Dua ile!

26.01.2016

GARİBCE 

Karne Heyecanı

Çocuk büyüdü yeni bir eşik atladı

Bu yeni dünyasının okul idi adı

Annesi babası gayrı gölgede kaldı

Onların yerini şimdi öğretmen aldı

Her gün sırtında çantası okula gitti

Böylece günler geçti koca dönem bitti

Gün geldi ve bir heyecandır sardı onu

Aldı karnesin bunca yorgunluğun sonu

Baktı süzdü yukardan aşağı karneyi

Buldu notlarını hepsi de çok çok iyi

Kaldırdı karnesini sevinçten havaya

Diyerek ey millet bakın bakın buraya

Bakın işte karnem bugün benim günüm

Bir dönem yorgunluğuma sebep dünüm

Neşeyle koştu hemen aile ocağına

Atıldı karne elinde anne kucağına

Sevindi anne babası bağra bastılar

Karneyi görünsün diye duvara astılar

Gelenler gördü dediler yok bunda kırık

Hepsi de eylediler onu candan tebrik

Bir de tembel mi tembel bir öğrenci vardı

Karne dağıldı ya onu bir kaygı sardı

Kırıktı bütün notları ta baştan beri

Telafisi de yoktu gayrı bundan keri

Bir kabus çöktü üstüne, ne bahaneyle

Nasıl eve dönecekti ki bu karneyle

Gösteremedi onu kimseye sakladı

Çekildi bir köşeye sessizce ağladı

Ey insan sen de şimdi aynısın dünyada

Sana da verecekler bir karne ukbada

Hayır işlerde yorulmuşsan eğer burda

Sağından vereceklerdir karneni orda

Sallayıp da karneni gösterip işte diye

Gelin diyecek hâumukraû kitabiye

(hâumukraû kitabiye: İşte kitabım gelin okuyun!)

Solundan verilense  ah yandım diyecek

Bin bir kez dönmeyi dünyaya dileyecek

Pişmanlık diz boyu oldu nice ah etti

Lakin yok ki telafi  sınav çoktan bitti

Sırat kurulmuştu bile cehennem üstüne

Bileti kestiren gitsin dendi cennetine

Bil ki sırat kılıçtan keskin kıldan ince

Düşen cehenneme düşer ordan düşünce

Ehli cennete vardır hüsna ve ziyade (Hüsnâ: Güzellik, cennet. Ziyade: Cemalullaha mazhariyet)

Cennet şarabından içerler türlü bade

Ehli nara da denir tıkının zıkkımı

Üstüne de için hamimi şürbe’l-himi

(hamimi şürbe’l-himi: Suya kanmayan devenin kaynar suyu içişi gibi)

O gün adli ilahi ile hüküm oldu

Herkes ne ekti ise sade onu buldu

Eden bulur hayır şer karşılığını görür

Herkes kendi od’unu burdan kendi götürür (od: ateş)

Ne cennet umudu ne cehennem korkusu

Garibce saik olmalı cemal tutkusu

Dua ile!

25.01.2016

GARİBCE

Koç’un ölümü ardından!

Bir kış günü mevsim, güneş açmış mı ne

Görünen bir alamet yoktu sanki hüzne

Ölüm bir gerçek her can tadacak onu

Ve değildir bilene her şeyin  sonu

Dediler Koç ölmüş ey dünya durma ağla

Holdingi vardı ardından karalar bağla

Dünya döndü gene aldırmadı bile

Dedi dedesi de göçmüştü vaktiyle

Ben bir değirmenim canda olmaz hakir

Vakitse yok bizde ayrım zengin fakir

Ben bir sınav arenasıyım bilen bilir

Soru faslında gör başa neler gelir

Kimi kimsesizdir kılar imam tek başına

Kiminin bir namaz bile düşmez naşına

Öbür yanda tekmil hazır olur ekabir

Ne var ki ikisini de bekler aynı kabir

Şaşalar debdebeli merasimler kalır burda

Sade iman ve salih amel eşlik eder orda

Bir de ardından sadaka-yi cariye varsa

Ve de bıraktığı ilim, gayra yarar sağlarsa

Bir de ardından varsa evladın hayırlısı

Dürülür defterin fayda vermez gayrısı

Kimsesizlikte işte ararsan  eğer örnek

Umuda yolculukta karaya vuran bebek

Ve birlikte  kıyıya vuran yüzlerle ceset

Ruhlar gibi bedenler de Allah’a emanet

Şimdi Allah’a ayan bize ise karanlık

Kimin ahireti öbüründen daha aydınlık

İman kimde bilinmez lakin amelleri

Hayrına şahit kılar ardından binleri

Allah Adem’e tüm esmasını öğretti

Tecellisine de kendini memur  etti

Kim daha çok esmayı indirdiyse yere

Cennet ona hazırlanıyordur habire

İş ver binlere tecelli etsin sende Rezzak

Bir de ihlas, gerisini sen Allah’a bırak

Ve esma tecelli edecek sende bende

Melekler anlayacak hilafeti o demde

Ya Rab sebkat eyle bize de rahmetin

Garibce kuluna da aç sırr-ı hikmetin

İnna lillah O’ndan geldik O’na döneriz

Cümle geçmişlerimize rahmet dileriz

Dua ile!

24.01.2016

GARİBCE 

Bozulmuş bağlara döndün mü gönül

Yiğitliğin elden gittiği yel gibi

Damağın tadı kaldı bal gibi

Hoyrat eli değmiş gonca gül gibi

Bozulmuş bağlara döndün mü gönül (Karacaoğlan)

Kendini büyük adam bilirdin

Böbürlenip alemde gezinirdin

Bakmazdın sansağına şişinirdin

Aldılar havanı söndün mü gönül

Zahmetsiz bekledin öyle rahmeti

Bilmedin sahip olduğun devleti

Kıskandın hep, gayra Haktan nimeti

Haset narıyla göğündün mü gönül

Benim sandın makam mevki bulunca

Gider sandın eskisi gibi yolunca

Dizin tutmaz gözün görmez olunca

Bin bir nedamet dövündün mü gönül

Garibce küllü fani hüve’l-bâkî

Dünya yalandır bel bağlayan şaki

Hayat bir serap mey sunsa da saki

Boş hayal ile övündün mü gönül

Dua ile!

24.01.2016

GARİBCE 

İncecikten bir kar yağar

İncecikten bir kar yağar

Tozar tatil tatil diye

Cümle nas ehl-i keyf olmuş

Azar tatil tatil diye

Dört mevsim kış ardından yaz

Zengin olana farkı az

Karın sefası beyaz

Gezer tatil tatil diye

Gelinlik giyer kış beyaz

Soğuğu yoksula ayaz

Garibce der insaf biraz

Bezer tatil tatil diye

Dua ile!

24.01.2016

GARİBCE 

İstikamet özü Hakk’a tutmaktır!

Bugün cumadır, mübarek bir gün. Garibce olarak dün ve bugün itibariyle rahmet çisiltisi altına tuttuğumuz kabımıza bir iki not düştü. Sizlerle paylaşalım dedik:

“Öksüz ve köksüz kaldık”. Öksüz kaldık (mecliste isimleri zikredilen hocalardan Ömer Çam gibi) rol modellerimiz yok oldu. Köksüz kaldık mazi ile bağlarımız koparıldı. (Prof. Dr. Ahmet KOÇ)

“Karşılaştığımız engeller  bizleri hem eler hem biler!

Elenenlerden değil bilenenlerden olalım!” (Medeniyet Ü. Tıp Fak. Dekanı Prof. Dr. Mustafa Samastı)

Ve bugün Fakültemiz Tatbitat camiinde Ali Bardakoğlu hocamızı vaaz kürsüsünde dinledik. Sıratı müstakim üzere olmaktan bahsediyordu. Ez cümle Hz. Peygamber’in hadislerinden hareketle müminin dört şeye benzetildiğini anlattı:

1. Güzel koku satıcısı; bir şekilde herkesin kendisinden istifade ettiği kimse.

2. Temiz yiyen ve temiz üreten arı. (Mümin hem temiz olmalı, temiz /helal şeylerle beslenmeli ve insanlara yararlı işler yapmalı, üretken olmalı).

3. Rüzgara karşı eğilip onu sühuletle savdıktan sonra doğrulan bereket sembolü yeşil ekin.

4. Altın; ne ateşten etkilenir ne de kir pas tutar, hiçbir ortamda değerini yitirmez.

Hocanın dikkat çektiği aklımızda kalan bir diğer husus da şuydu: Namaz bizatihi amaç değil araçtır. Namazda okuduğumuz “ihdinassırâta’l-müstakîm” ile namazın kıyamı arasında bir bağlantı var (İstikamet ile  kıyam aynı kökten) Namazın rüknü aslîsi kıyamdır. Hocanın anlattıklarından buradaki kıyamdan ayakta durmak anlamı değil de, kişi özünü Hakka tutmak manası anlaşılmalıdır. Hak ile olmak, Allah ile hemhal olmak. İşte namazın özü budur. Bu bilinç halinde olunmalıdır. Namazımız yatıp kalkmadan ibaret kalmamalı bizi bu bilince ulaştırmalıdır…

İşte böyle. Kısa günün kârı.

Cumamız mübarek olsun.

Dua ile!

22.01.2016

GARİBCE 

Neden insanlar hep birbirlerini alt etmek için çalışırlar? Bu fıtri bir durum mudur?

İnsanlar şirin varlıklardır, sempatiktirler, sevecendirler, hoşturlar… Ama bunların yüzlerinde bir maske olup olmadığından hemen emin olmamak gerekir.

Hz. Ömer, bir kimse hakkında ismine ve simasına bakarak bir fikir edinebileceğimizi ancak gerçek kanaatin oluşması için “ille de insanın denenmesini…” belirtir.

Anadolu irfanı da bir kimseyi tanıdım diyebilmek için onunla yolculuk yapmayı, onunla  ortak olup iş yapmayı, komşuluk yapmayı gerekli görür.

Bu demektir ki insanların davranışlarını büyük ölçüde çıkar ilişkisi belirliyor.

Size karşı hep hoş görünen bir kimsenin gerçek yüzünü onun nasırına bastığınızda ya da çıkarına halel getirecek bir davranış içine girdiğinizde ancak öğrenebilirsiniz.

Kötü olmak da iyi olmak da insanın fıtratında belki eşit derecede var olan özellik olmalıdır. “Her doğan fıtrat üzere doğar” denilirken kastedilen insan olarak yetkinlik değil, aksine sadece ve sadece yatkınlıktır. Bu yatkınlık iyiye olduğu kadar kötüye de olabilir.

İnsanın özünde iyilik duyguları olduğu gibi kötülük meyli de vardır.  Yaratılıştan bahsedilirken el-A'raf 7/152’de şeytanın Allah’ın doğru yolu üzerine oturacağını ve onlara önlerinden, arkalarından, sağlarından sollarından geleceğini ve bunun sonucunda onların çoğunun şükreden kullardan olmayacaklarını ifade ediyor.

Şeytan insana hariçten gelen iğvalar olabileceği gibi Nâs suresinde ifade edildiği gibi insanın içinden gelen iğvalar/ vesveseler şeklinde de olabilir. Bunlar insan içinde bulunan nefsani arzular, şehvetler,  kaprisler, saplantılar, kuruntular… gibi kötücül dürtülerdir. İnsan Rabbanî bir terbiye (eğitim) yoluyla fıtrî olan yatkınlığını iyi tarafa doğru ağdırmadıkça, pekâlâ belki de kolayca kötüye doğru da meyledebilir. Bu itibarla insanların yaratılış itibariyle iyi ya da kötü olduğunu söylemek doğru değildir ve koyu bir kadercilik inancını gerekli kılar. Özünde kötü olan bir kimsenin,  yapabileceği kendi elinde bir şey yoktur. Keza öyle birine başkalarının da yapabileceği bir şey yoktur. Bu itibarla nerede görülürse bir tekme de biz vurmalıyız gibi bir anlayışı besler.

Öbür taraftan yaratılış itibariyle özünde iyi insan da yoktur. Belki  iyi işler yapan insan, kötü işler yapan insan vardır. Hep iyi şeyler yapan bir kimsenin bazen kötü bir iş işlemesi, her zaman kötü şeyler yapan kimsenin bazen de iyi bir iş yapması mümkündür. Değerlendirme işte yapılan bu işler itibariyle olmalıdır.

Hesap gününde de insanlar tartılmayacak; onların imanları ve amel-i salihleri tartılacaktır. İyi amelleri kötü amellerinden ağır basanlar (ashabu’l-yemîn) cennete gidecek, öyle olmayanlar da cehenneme sürüleceklerdir. Allah’ın geçerli olan sünnetullahı böyledir.

Hal böyle olunca bizim sorumlu insanlar olarak hiç kimseden ümidimizi kesmememiz gerekir. Keza hiç kimseye karşı da yanlış yapmaz diye kefil olmamız uygun değildir.

Dua ile!

21.01.2016

GARİBCE 

Lokman Hakîm’den Öğütler

Lokman Hakîm’den Öğütler (Lokman 31/12-33)

Allah Lokman Hakîme bilgelik verdi

“Allah’a şükredesin” diye emrederdi

Kim şükrederse, kendisi için şükreder

Kim de inkâr ederse, Allah’a ne eder

O ganidir ihtiyacı yoktur hiç bir şeye

Sadece lâyık olan Allah’tır övgüye

Hani Lokman, oğluna öğüt vermişti

 “Yavrucuğum! Allah’a şirk koşma” demişti

Çünkü şirk, gerçekten büyük bir zulümdür

Sıfırlayan her şeyi, şirk üzere ölümdür

Allah’a ve ana-babana şükret... dedi

Yalnız O’nadır çünkü nihaî avdet dedi

Ana-babana iyi davran dedi insana

Her daim sahip çıkmasını emretti ona

Zorluk üstüne zorlukla anan taşıdı seni

Tam iki yılını aldı seni sütten kesmesi

Şirk içinde olsalar da ata hakkı için

Dünya işlerinde oğul onlarla iyi geçin

Ama asıl sen hep hak ve hakikati gözle

Sen sade O’na yönelenlerin yolunu izle.

Üzerinde hakkı olan, olsa da baba ana

Sonuçta, dönüş olacaktır yalnızca O’na

Yaptıklarımızı bir bir verecektir haber

Hesaba çekmeye Habîr olan Allah yeter

 “Yavrum! dedi Lokman O kadiri mutlak

Mümkün mü hesap vermekten kaçınmak

Hayır şer ne varsa konur teraziye hepsi

Velev olsa bile tek bir hardal tanesi

Gizli kapaklı bir şey kalır sanma sakın

 İçinde olsa da işlediğin bir kayanın

Ya da bulunsa bilmem hangi göklerde

Ya da yedi kat yerin ta derinliklerinde

Ne eder eder, yüce kudret esbabı yetirir

İyi kötü her ne ise Allah önüne getirir

Bilir kim bize yârdir kimler ağyardır

Allah latiftir, ‘her şeyden haberdar’dır

 “Yavrucuğum! Namazı kıl; eyleme gaflet

Kötülüğe karşı dur, iyiliği emret,

Başıboş bırakma dizgin vur iradene

Sabreyle bu uğurda başına gelene

Öyle kolay değildir bilesin bu işler

Bunlar gerçekten büyük azim ister.”

Yavrucuğum “İnsanlara karşı şişinme,

 Yeryüzünde böbürlenerek gezinme.

Kendini beğenip böbürlenen had bilmez

Böyle birini kulu da Allah da sevmez.”

 “Yürüyüşünde orta yolu tut, alçalt sesini.

Bil ki eşek sesidir seslerin en çirkini

Rabbinize karşı verin hakkını saygının

Ve de hesap günü dehşetinden sakının

O günde ne baba oğula verebilir fayda

Ne oğul ödeme yapabilir baba adına

Allah’ın va’di gerçek, yücedir hakikat

Sakın aldatmasın şu yaldızlı hayat!

Dua ile!

19.01.2016

GARİBCE 

Hakim bey boşa beni yetim kalayım Babamdan kalma yetim aylığı alayım

“Sosyal Güvenlik Kurumu (SGK), yetim aylıklarındaki usulsüzlüklerin peşini bırakmıyor. Denetimlerde, Türkiye genelinde 22 bin kadının devletten yetim maaşı alabilmek için anlaşmalı olarak boşandığı ancak ‘evliliklerinin devam ettiği’ belirlendi. İzmir’de ise bu iddiaya ilişkin 7 bin ihbar geldi, 3 bini incelendi ve bin 700 çiftin bu şekilde resmi olarak boşandığı saptandı. SGK denetmenleri, polis eşliğinde boşanan kadınların kapısını çaldı. Eve giren ekipler erkek ayakkabısı, vitrin ve masa üzerinde bulunan fotoğraflara bakarak, evde kocanın yaşayıp yaşamadığını belirlemeye çalıştı. Bu yönde bilgiye ulaşılması durumunda çift hakkında suç duyurusunda bulunuldu. Maaşları kesilerek, ödenenlerin de geri alınması için dava açıldı.

Anlaşmalı boşanmaları ihbar edenlerin çoğunun ise maaşları düşen anne ve kız kardeşler olduğu ortaya çıktı. Eşinden ayrılan bir kadın yetim aylığı aldığında, annesi ve kız kardeşlerinin aldığı maaşlarda da düşüş oluyor. Maaşı düşen anne ve kardeşler ‘Alo 170’i arayıp ihbarda bulunuyor. İhbarcılar, kocanın eve ne zaman geldiğini ve hangi saatlerde çalıştığını da bildirerek, yakalanması için yardımcı oluyor.” (Milliyet)

Bu haberin geçtiği yer Türkiye ve burası Müslümanların ülkesi. Müslümanlıkta ahlak nihaî gayedir. Hukuk ve benzeri kurumlar da olabildiğince bu gayeyi gerçekleştirmeyi amaçlayacak şekilde düzenlenir.

Gelelim bizim fıkhımıza.

Bizim fıkhımız a’dan z’ye her şeyi düzenlemekle bilinir. Evlilik ve boşanma ile ilgili bölüm ise son derece geniş ele alınır ve çoğu kez de hemen ibadetlerin arkasında düzenlenir, ona bir tür kutsiyet verilmek istenir. Çünkü sonuçta evlilik misak-ı galiz ile yapılan bir akit sonucu hayatı birlikte yaşamaktır. Haliyle, rıza, irade ve bu iradenin dil ile ifadesi ve de sosyal bir kurum olması hasebiyle –veli, şahitler, ilan, tescil gibi toplumsal yönü önem arz eder.

Fıkhımız, teşekkül dönemi toplum ve aile yapısını dikkate alarak –her alanda olduğu gibi- evlilik hukukunu adalet esası üzerine tesis eder. Yükümlülükleri dikkate alarak karşılığında da o kadar hak belirler. Hem kadının hem de erkeğin durumu böyledir; Kadının (erkek kadar değil) kendi yükümlülüğü kadar hakkı vardır, erkeğin de keza yükümlülüğü kadar hakkı vardır. Bu ilkeden hareketle evliliğin her türlü umurundan ve nafaka yükümlülüğünden sorumlu olan erkeği ailenin reisi/ kavvam olarak tayin eder ve dolayısıyla aile içi düzenin korunmasında ve gerektiği halde nikâh bağının çözülmesinde yegâne yetkili kavvam olması hasebiyle erkeği belirler.

Zaman geçer derelerden sular akar ama her şey gene aynı kalır. Yani adalet ilkesi gereği belirlenen hükümlere zemin teşkil eden olgunun aynı olup olmadığına bakılmaksızın  hep mevcut hükümlerde ısrar edilir ve günümüze gelinir.

İmdi evlilik müessesesinin kuruluşunda ve sürdürülmesinde kadın ve erkeğin yetki ve sorumlulukları mevcut fiili duruma bakılarak yenilenmez.

Mademki erkek kavvamdır, öyle ise boşama yetkisi de onun elindedir. Ancak koca boşayabilir ya da onun tevkil ettiği kimseler ya da tefviz-i talak söz konusu olmuşsa yani evlenilirken kadın boşama hakkını kendisinin de kullanabilmesini şart koşmuş ve koca da bunu kabul etmişse o takdirde kadın da bu yetkiyi kullanabilir.

Bu durumda mahkeme de kim oluyormuş.

Mahkeme varsın boşasın, biz birbirimizi boşamadıktan sonra başta Allah’a verdiğimiz o misak-ı galize bağlı olduğumuz sürece birlikte karı koca olmaya devam eder ve bu şekilde rahmetli babamızdan kalan dul ve yetim aylığı ile de gül gibi yaşarız. (Ah bir de bizi çekemeyip şikâyet eden şu annem ile kız kardeşim de olmasa!)

Ha dersen ki Mahkemenin boşaması fıkha göre de boşama olur. O takdirde onun verdiği hüküm üç talaktan birini götürür, geriye kalan iki talak hakkımızla da –gerekirse imam nikahıyla- biz bu işi yine kotarırız.

Bizim Hanefi fıkhında istihsan diye bir şey vardır.

Önce mesele genel olarak ele alınır ve fıkıhtaki yerleşik kurallara göre değerlendirilir. Varılan sonuç adalet kıstasına vurulup, verilmek istenen hükmün sağlıklı olup olmadığı, adalet ilkesini zedeleyip zedelemediği, genel ahlaka uygun olup olmadığı, insanların yaygın ihtiyacını karşılayıp karşılamadığı gibi açılardan irdelenir ve onun yerindeliğine kani olunmazsa o takdirde yeniden ele alınıp başka açılardan değerlendirilir ve yerleşik kurallara muhalif de olsa adalet ilkesine uygun farklı bir sonuca ulaşılır. Fıkhımızı bir süreç olarak hep hayatta ve canlı tutan önemli özelliklerinden biri de işte bu istihsan ilkesidir.

Geline ey ehl-i diyanet ve ilahiyat! Resmî olarak yapılmayan evlilikleri fıkhımıza göre de geçerli görmeyelim, keza mahkemelerin boşama kararlarını da fıkhımıza göre geçerli boşama sayalım. Fıkhımızın ahlaksızlıklara kılıf edilmesine müsaade etmeyelim.

Garibce de olsa istihsan bunu gerektirir diyelim.

Dua ile!

19.01.2016

GARİBCE 

Ecit mecit feysbuk çıktı şimdi neyleyim

Eker biçerdim ekmeğim de vardı aşım da

Aşk bacayı sarardı daha ergen yaşımda

Güzel arardım hep naz eden çeşme başında

Çeşmeler evlere taşındı şimdi neyleyim

Mektup çevre yollamaya elbir arardım

Işmar için yâre ıraktan ayna tutardım

Seviyor mu diye gece düşe yatardım

Ecit mecit feysbuk çıktı  şimdi neyleyim

Köyüm vardı terk eyledim göçtüm şehire

Aş buldum lakin acıdı döndü zehire

Kalabalık girdabı yutuyor habire

Değerler bir bir aşındı şimdi neyleyim

Çıkarken dedim gurbeti fazla uzatmam

İstanbul’u mu yârim asla mesken tutmam

Sabah akşam vird ederim adın unutmam

Gitti vefa özüm yandı şimdi neyleyim

Karnım tok sırtım pek lakin yok ağzım tadı

Derdim daüssıla oldu aklımda yadı

Zikrim oldu inan düşmez dilimden adı

Garibce hadde dayandı şimdi neyleyim

Dua ile!

18.01.2016

GARİBCE

Mücahidin müteahhit olması!

Bir takım insanlar bir zamanlar İslam yolunda mücahede etmek üzere yola çıkmışlar. Kendilerine mücahid demişler, baş koydukları yolda canla başla çalışmışlar.

Kimi aynı zamanda muhacir de olmuş; inandığı davası uğruna terk-i diyar eylemiş, varını yoğunu hep arkasında bırakmış. Hem de bir daha dönmemecesine.

Sabırla yola devam etmişler, yoldaki engelleri kaldırmışlar, engebeyi düzeltmişler, zaman olmuş kendilerine  imkansız denilen yerlerden yeni yollar açmışlar ve sonunda belli bir yere gelmişler.

İmdi bu geldikleri yerde ilk başladıkları gibi kalmaları isteniyor.

Bu talep doğrudur ve yerinde bir taleptir. Ama ahlaki yönden olmak kaydı ile. Diyelim ki iktidarı ele geçirmişse bile tevazuu elden bırakmamak, kibir gibi bir sıfata sahip olmamak, isar yani başkalarını kendi özüne tercih etmek, emin olmak, liyakati esas almak, özünde, sözünde ve fiilinde doğru olmak, hep doğrularla olmak, istikamet üzere olmak, vefalı olmak, merhametli olmak, işleri danışma ile olmak… gibi özelliklere sahip olma açısından gene ilk başladığı gibi hatta bunca hayat tecrübesinin sonunda daha bir olgun olmak gibi sahip olduğu önceki özellik ve hallerini korumak.

Yok, öyle değil de birtakım makam ve mevkilere gelmek, bir takım ihalelere girmek ve  almak ve bunun sonunda haliyle maddi anlamda zengin olmak kastediliyor ve bunun yerilen bir şey olması işaret ediliyorsa, bu eleştirinin yeri yoktur. Bunun İslam adına yapılmasının bizim asrı saadetimizde de örneği yoktur.

Muhacir ve mücahid olup da maddi yönden sıfırdan başlayıp çok zengin olan nice sahabilerimiz vardır. Abdur­rahman bin Avf gibi. O kısa zamanda bir defada yedi yüz deveyi yükleriyle birlikte Allah yolunda ba­ğışlayacak dereceye gelmişti. Abdurrahman bin Avf, vefatından önce, servetinden Bedir şehitlerinin yakınlarına 400’er dinar verilmesini vasiyet etmişti. Bedir şehitleri ise yüz kişi idi...

Hz. Osman ve daha pek çok sahabe de öyle idi.

Abdurrahman b. Avf, bu zengin haliyle sahabenin ileri gelenlerinden biriydi ve Hz. Ömer’in şehadeti ardından halife seçimine atadığı şura üyelerinden ve halife adaylarından biri idi.

Hz. Osman da bilindiği gibi dört halifenin üçüncüsü idi.

İmdi iktidara gelmiş bir kesimin, siz vaktiyle mücahid idiniz, müteahhitlik ile ne işiniz var şeklinde bir eleştiri, (eğer müteahihitlik ülke zenginliğinden pay almak anlamında ise) bırakın biz eskisi gibi yemeye devam edelim demeye gelmiyor mu?

Ya da Cem Karaca’nın türküsünde olduğu gibi “Sen işçisin işçi kal!”

Eleştiri mücahitler müteahhit oldu diye değil de, müteahhitler haksız ihaleler aldılar, işlerinin hakkını vermediler,  temel atıp kaçıp gittiler, başlattılar ama bitirmediler, çimentosunu, demirini çaldılar o yüzden yaptıkları binalar yıkıldı… gibi ahlakî yönden olsaydı ve hakikaten de dedikleri, olguya uygun düşseydi o takdirde yapılan eleştirilerin bir anlamı olurdu.

Bu haliyle hiç inandırıcı değil.

Liyakat olduktan gayrı mücahitler neden müteahhit olmasınlar.

Hakkını verdikten sonra  Müslümanlar neden zengin olmasınlar.

İslam cihadı ille de savaş ile olacak değildir. Yeri gelir ümmet için çok muhataralı bir proje üstleniciliği ile de en ala cihad edilebilir. Yeter ki Hak yolda, Hakka ve halka hizmet için ve hakkını vererek olsun. Belirleyici olan liyakat ve istikamet olsun.

Bu tür eleştiriler Garibce için dahi gına getirmiştir. O yüzden hiç âdeti olmadığı halde böyle bir yazıyı yazma gereği duymuştur.

Dua ile!

17.01.2016

GARİBCE 

Aldırma sen, döner gene çarkı felek, umurunda mı sahile vurmuş Aylan bebek

Koptu bir kızılca kıyamet

Habersizdi gene koca ümmet

Ve çatırdadı gök kubbe

Kâbus olup çöktü üstümüze

Döküldü yıldızlar yere

Çakıldılar artarda habire

Tutuştu alev aldı özler

Kurudu hayat veren çeşmeler

Unuttu ağlamasını dondu gözler

Ve şaştı yola düştü hayaller

Bilmeden önlerinde nice engeller

Umut fakirin ekmeğidir dediler

Ve o ekmeği yediler.

Bilmediler ölüm kusar

Hayat membaı olan denizler

Işık sönmüştü ufukta yoktu bir ipilti

Zulmeti zalam her yana çökmüştü

Tükendi umut beklentiler nafile

Uçuşan düşler çoktan vurmuştu bile sahile

Hiçbir şey yokmuş gibi dönüyor gene çarkı felek

Umurunda mı karaya vurmuş Aylan bebek

Karada ve denizde bozgun aldı yürüdü

Asumanı tutan ahlar insanlığı bürüdü

Sebep neydi ey adl-i ilahi bunca zulme

Neden biganedir insanlık bunca ölüme

Kah gökten yağıyor ölüm kah bitiyor yerden

Yetmedi şimdi karaya vuruyor denizden

Vicdanlar susmuş, insaniyetlik seyre duruyor

Kanla besleniyor Tağutlar  zalim ha bire vuruyor

Allah korkusu yok hepsi çıkar peşinde

Herkes pek bir mahir kazanmada işinde

Bizden değilse yedi milyar kıran girsindi

Girsin ki efendi biraz daha semirsindi

Ey hayır elinde olan hem Şâfi hem Kâfi

Meded kıl bizde hayır kalmadı gayrı

Ne irfanımız kaldı ne vicdanımız

Oluk oluk akar oldu hep bizim  kanımız

Sen bizim yarımız ol uyandır bizi

Halk eyle yeniden birbirimize sevgimizi

Ölmeye değil yaşamaya ayar olalım

Ölmek gerekse eğer bin dirilmek için ölelim

Varlığımızın anlamı olsun daim her solukta

Ölümümüzse şehadet olsun insanlığa  ufukta

İsa Mesih soluğu kıl dirilsin özlerimiz

Hakkı kaldırsın eller hakkı arasın gözlerimiz

Sevsin birbirini canlar candan içeri

Hak yola baş koysun yerinde her biri

Alkışlamasın zulmü arka çıkmasın zalime

İlke: Unsur ehake zalimen ev mazlume

Ya Rab Garibce avazım duy medet eyle

Halimiz ıslah, akıbetimiz selamet eyle

Dua ile!

15.01.2016

GARİBCE 

Sen bize cennetin yolusun anne

Hangi esmanın tecellisisin sen anne

Vedud ve Latîf mi söyle Rahman Rahim mi

Şefkat nasıl tecessüm eder böylesine

Sen aşk ve sevginin sessiz dilisin anne

Sokmazsın yad eli aş pişen ocağına

Ağyar yanaşamazdı bile bucağına

Lakin ben kızsan da koşarım kucağına

Ruhumu okşayan şefkat elisin anne

Kim çeker çileyi sencileyin dünyada

Kaygımız görürsün hatta bile rüyada

Ektiğin tohumlar yemiş verir ukbada

Daha dünyada sen cennet gülüsün Anne

Hangi koku alabilir kokun yerini

Kadrin bilmeyen boylar cehennem dibini

Tazimle GARİBCE kazanırsak sevgini

Biz çocuklarına cennet yolusun anne

Dua ile!

14.01.2016

GARİBCE

Huzurun kucağında

Ömür alaca bir kilim doku ha doku

Bî misli bahadır gözlerden akan uyku

Bilemedim hangisi büyüktür nimetin

Sükunu mu gecenin sağlığı mı devletin

Uyanıp hemen taze günün şafağında

Çalışıp kazanmak mıdır gün ışığında

Ve de helal kazanç alın teri göz nuru

Bahayla alınır mı başarının gururu

Hayır işlerle geçirmişsin uzun bir gün

Huzurlusun lakin düşmüşsün pek bir yorgun

Ve kapanmış gözler huzurun kucağında

Üzerini bir melek örtmüş ocağında

Öyle tatlı bir dünya ki cennettir sanki

Cennetin nüvesi bu huzurdur inan ki

Öyle asude ki yoktur zihinde takıntı

Ne de kalbi kemiren bir vicdan azabı

İşte oğul hayat diye ben buna derim

Yorgun düşerim evet belki kan terlerim

Buna sebep bilsen olmaz asla kederim

Karşılığında derin bir uyku çekerim

Nimetse illa çalışır bedel öderim

Böyle hayatı ben bin kez tercih ederim

Garibce der beden yorgun yatar dinç kalkar

Kalpte huzur yoksa yaşamak neye yarar

Dua ile!

14.01.2016

GARİBCE 

Bana değmeyen yılan bin yaşarsa!

Bana değmeyen yılan bin yaşasın dersin

Ejderha olur sonunda bil, sen de gidersin

Bigâne kalıp da bana dokunmaz sanma

Ne lanetli bir terör ki beslenir kanla

Dehşet saçıp korku salma zaten gayesi

Korkudan devşirir terör kaos meyvesi

Öyle olur sonunda korku duyar herkes

Alamaz olur hiç kimse rahat bir nefes

Bu halet uzun sürmez yılgınlık doğurur

Nihai amacı da  terörün işte budur

Yavuz hırsız misalidir bu bela, ey oğul

Akıl verirler ne istiyorsa ver kurtul

Lakin maksat üzüm değil kendi de bilmez

Getir dersin gelmez, bırak gitsin gitmez

Hangi elin maşasıdır tutan el kimin

Kimdir kovanımıza çomak sokan hain

Balımız vardı da yemedik mi birlikte

Azığımızı bölüşmedik mi seferberlikte

Kız aldık kız verdik hep olduk akraba

Bu millet birbirine hıyanet etmez asla

İmdi ey kardeşim halimiz böyle iken

Nasıl çivi  olunur, mihver çiviyi söken

Kime hizmettir bu nasıl bir şaşkınlıktır

Yapılan sade yangına odun taşımaktır

Bu yangın tutunca her yanı kalmaz ocak

Kimse yurt bulamaz ardından yaşayacak

Bilmeliyiz sırtımızdan vuran elleri

Vuran eller ardından ganimet derenleri

Asıl sorumluluk sizde ey üst kattakiler

Keyfe keder delerse gemiyi alttakiler

Vatan bir gemi onunla oluruz payidar

Batınca da alt üst cümlemiz birlikte batar

Nemelazım demez insan bırak İslam’ı

Birlikte bulabiliriz ancak selamı

Ha bir de insan dediğin almalı ibret

Tarihe nice karalar çaldı ihanet

Bir delikte iki kez sokulmak mümine uymaz

Ahmak olandır ancak  hamakatine doymaz

Yekparedir bir baş ve onlarla uzuvlar

Taş değse tırnağa acısın yürek duyar

Biz Türküz, Kürdüz, Arabız, Lazız, Çerkeziz

Lakin cümlemiz Halil İbrahim milletiyiz

Birlikte vardık birlikte hayat buluruz

Sen yoksan ben yoksam o yoksa biz de yokuz

Garibce yanar şu masum canlara ah eder

Keser döner, sap döner, gün gelir hesap döner

Dua ile!

12.01.2016

GARİBCE

Ölüm bize yakındır

Garibce der ölüm bize elbet yakın

Lakin boşa korkmayasın ondan sakın

Ölüm değilse yokluğa giden kapı

Yoktur o zaman korkmanın anlamı

Dünya kocamış çıkmış olmaktan beşik

Ölüm, olmalı yeni dünyaya eşik

Öyle ise ölümden bu korku niye

Çün olur ölüm, hesaba davetiye

Eşikten atlayınca dolup da saat

Dünya üzre kurulur öteki hayat

Allah hakîmdir yaratır mı boş yere

Ölümden yokluk murat olmaz bir kere

Hiç harap etmek için yapar mı bani

Yok etmek çün yaratır mı Allah yani

Ekilen tohumlar devşirilir orda

Ya cennette alınır soluk ya narda

Ekmişsen güzel tohumlar bin bir zahmet

Bulursun meyvesin orda olur rahmet

Ya sağdan ya soldan verirler kitabın

Bulursun her şeyi sağlarsın hesabın

Ya  karnesi iyi çocuk gibi neşeyle

Sallarsın bakın işte karnem diye

Süslenmiştir yedi uçmak seni bekler

Cümle erbab-ı haşr anda sana imrer

Kötü ise amelin vah ki vah haline

Keşke toprak olsaydım dersin nafile

Ancak ateş temizler nice cürüm var

Günah kirlerin ancak cehennem paklar

Elbet maverası da var bilmesek de

Hüsnâ ve ziyadeden gayrı ermesek de

Ya Rab sevdir bize ölümü rahminle

Lütfü ihsanınla eyle muamele

Ölüm gelende hazır bulsun özümüz

Cennet muştusuyla aydın et gözümüz

Dua ile!

09.01.2016

GARİBCE 

Cennetten çıktı bir Kitap Ardısıra bir kötek

Dünkü kahve muhabbetimizde iki dadaş hafız çocukluk özlemlerine gittiler. Aman ne özlem aman ne özlem! Hepsi de dayak üzerine. Birisi babasından okumuş, öbürü köyün efesinden. Baba kendine özgü falaka yapmış, bir ucundan annesine tutturur bir ucundan ağabeyine, ayaklarının altına yer misin yemez misin. Bütün keramet dayakta bilinir, ne kadar dayak yenirse o kadar iyi hafız olunurmuş. Belli ki yedikleri dayaklardan çatlamadık yerleri kalmamış. Ben de düşünürdüm ki bu çatlaklık nerden gelir?

Öbürü anlatır: Der ki: Efe, “Ben gelene kadar ezberini tamam edeceksin! dedi gitti.  Ben oturdum, için için ağlıyordum. Evde bir de misafir vardı. Bana baktı, buğulu gözlerim dolu dolu:  “Ağlama uşağım ağlama! Büyüyünce unutursun.” dedi ve asıl şu hakimane sözü söyledi. 

“Cennetten çıktı bir Kitap

Ardısıra bir kötek

Olmasaydı o kötek

Okunmazdı o kitap!”

Ha ben de muhtemelen o yıllar İmam Hatip birinci sınıfta idim ve on bir yaşındaydım.  İngilizce yazılı imtihanında dersin hocası olan hocamdan epey bir hırpalandıktan sonra boynumun köküne yediğim balyoz gibi yumrukla altıma işemiştim. Kime gidecektim. Okulun müdürü oydu.

İşte bir dönemin eğitim anlayışı.

Dua ile!

06.01.2016

GARİBCE

Kaybettik güveni bulamaz olduk

  

Nasıl oldu Ya Rab savrulduk neden

Birbirimize güvenemez olduk

İçimize kurt düşmüş biz bilmeden

Ardımız kimseye dönemez olduk

Mümindik mümin olan güven veren

Nebimiz emindi bir ömür süren

Korkar oldu nedense bizi gören

Kimseye biz güven veremez olduk

Komşuluk mu, kalmadı uçtu gitti

Dostluklar daha başlamadan bitti

Yalnızlık artık canımıza yetti

Lakin alt kata bile inemez olduk

Gel hayatı bir gör sen İstanbul’da

Güven kalmadı ne sağda ne solda

Hava sırılsıklam kalsak da yolda

El arabasına binemez olduk

Atladık geri kafalı çağları

Talan ettik de kent yaptık bağları

Biz yarattık dedik küçük dağları

Kaprisimiz asla yenemez olduk

Koptu tutamaklar kalmadı gayrı

Koptuk aileden bile düştük ayrı

Varlığımızın gayrı kalmadı hayrı

Özge kokumuz yok sinemez olduk

Gıpta eder olduk cümle kafire

Yan çizdik fesat ürettik habire

Kabardı ayranımız hem boş yere

Tutuştu öfkemiz sönemez olduk

Dünya geniş lakin içimiz dardı

Yalan dolan her bir yanımız sardı

Ta elest bezminde ahdimiz vardı

Sadakati bir kez denemez olduk

Evde herkes ayrı bir âlem oldu

Sandı devayı yalnızlıkta buldu

Geceyi şaşırdık gündüz kayboldu

Yatağa erkenden tünemez olduk

Garibce ah eder yanar dövünür

Aldanır nicedir içi göğünür

Buna sebep özde iyilik ölür

İşte buna biz dayanamaz olduk

Dua ile!

05.01.2016

GARİBCE

Salih Tuğ Hoca İle Dersimizin Hitamuhû Misk Oldu!

Salih Tuğ Hoca İle Dersimizin Hitamuhû Misk Oldu!

Fıkhu’s-sîre adlı bir Yüksek Lisans dersim var. Bu ders bana Hayrettin Hocam’dan miras kaldı. Daha doğrusu  hocanın halefi bu derste ben oldum. Şimdiye dek çok güzel geçti, sanırım. Lakin hocalar seçmeli olunca bizim sayı dibe vurdu. Yirmi kişiden ancak üç beş kişi seçiyor.  Genelde bereketli geçmesine rağmen sebebi nedir bilemiyorum.  Yalnız belki ipucu olabilir diye bu dersle ilgili bir hatıramı paylaşayım. Birinde ilk derste  beş altı öğrenci gelmişti. Ben de saf saf derslere devama önem verdiğimi ve bu ders için de Hamidullah Hocanın İslam Peygamberi adlı  değerli eserinin –ki dersimiz açısından kanaatimce en önemli eserdir- biraz insaf ile ikinci cildini okumanın başarı için ön şart olduğunu falan söyledim ve her halde  bunu da ciddi ciddi söyledim. Meğer o ilk hafta öğrencinin hoca değiştirme hakkı varmış. Bir hafta sonra listeye baktık ki onların bir kısmı da belli ki bizim tavrımıza sebep kaçmış. Ne yapalım, öğrenci psikolojisi, belki onlar da haklı. Birçoğu zaten öylesine götürürken üzerine bir sürü yük binmesini istemez zahir. Neyse ki biz bu dersi öğrenci yirmi kadar iken de tek bir öğrenci olduğunda da şimdiye kadar kesintisiz yaptık.

Gayret bizden, bereketi Allah’tandır.

Bu yıl dört öğrenci ile götürdük. İşte bu dersimizin sonuncusunu hitamuhû misk kabilinden olsun diye Serhademe Kurucu Dekanımız Salih Tuğ hocamızla odamızda yaptık. Hocamız lütuf buyurdu yeni çıkarmış olduğu tercüme kitabını da bize hediye etti. Öğrencilerimiz sevgili emekli hocamızı bu vesile ile yakından tanımış oldular. Diğer derslerden de birkaç öğrencinin katılımı ile küçük bir halka oluşturduk ve hocamızı halelemiş olduk. O ışıktı biz de hale yani.  

Neden Salih Hoca derseniz, birincisi Salih Hoca Salih hoca olduğu için. İkincisi onu kendimize hep yakın bulduğumuz için. Üçüncüsü yolumuzu yol edindiği ve bunun fikrî planda çilesini çektiği için. Bir ömür boyu süren idareciliğinde herkesçe ve her kesimce sevilen bir adam olduğu için. Ve tabii ki bizim dersimizle özel alakası da  Hamidullah Hoca’nın Türkiye’de tanınmasında büyük katkısı olduğu ve İslam Peygamberi’ni  Türkçemize kazandırdığı için. Ve bir başka sebep de yukarılarda olduğu halde aşağılarda neler olup bittiğini –ki GARİBCE de buna dahildir- kolaçan ettiği ve ilgilendiği için.

İşte böyle. Sonuçta bizi aynı yolun yolcusu üç kuşak olarak aynı masa etrafında bir araya getiren Rabbimize hamd ettik. Bizi hocamızla daha nice böyle derslerde buluşturmasını, bizi kendilerine hayrulhalef kılmasını Lütf-ı İlahîden diledik. Amin!

Hocamız iki saate yakın bize hayat tecrübesinden kesitler sundu. Ta başından başladı ve günümüze getirdi.

İşte sizinle de paylaşmak istediğim birkaç not.

Rol model çok önemli. Mühim olan iyi örneklerin peşinden gitilmesi. Annem babam benim için çok iyi örnektiler. (Serhademe S. Tuğ)

İlk (Kur'an) hocam Arap hoca adlı mülahham yaşlı bir hanımdı.

Mahmut Bayram ile iki yıl metin üzerinden uygulamalı Arapça okuduk. İkinci (Arapça) hocam Hamidullah'tı. Ben ona basit hikayeler yazardım. Hoca onları düzeltirdi. (Serhademe S. Tuğ)
[Garibce bunca yıl Arapça hocalığı tecrübesinden sonra der ki: Dili öğrenecekseniz gramer ezberleyerek değil, metin üzerinden çözümlemeler yaparak ve en zor olanı da bizzat kendiniz yazmaya çabalayarak öğreneceksiniz. Boşuna kendinizi oyalamayın. Denize girmeden yüzme pratiği olmaz. Bir de bizim oralarda derler ki: Kıç ıslanmadan balık tutulmazmış.]

Yirmi kuruş büyük para. Güzel okuyor olmalıyım ki beni mevlide götürdüler. Çıkarken cebime yirmi kuruş koşmuşlar. Bu benim ilk kazancımdı.

İlk Arapça hocam babamdı. En kötüsüydü. Nasara'yı ezberletemedi. Cızırtılı bir radyom vardı. Ben ondan arar bir Arapça yayın yapan bir istasyon bulurdum. Onu devamlı dinlerdin. Öyle bir hale geldim ki anlamaya başladım ve baba şöyle şöyle olmuş derdim. Nerden biliyorsun derdi. Ben de bak radyo söylüyor derdim. Babam tabi anlamazdı. (Serhademe S. Tuğ)

[Ey talebe-i kiram, sizin eliniz altındaki imkanları bir düşünün. Sizin cızırtılı radyonuz olmayabilir ama öyle imkanlara sahipsiniz ki hem görsel hem duysal hem yazısal, üçü bir arada yani].

Tramvaya asılmak yasak. Bilet üç kuruş on para. Kafamıza bilet kasası yemişliğimiz vardır. (Serhademe S. Tuğ)
[Nasibe bakın ki biz de köye kamyon gelecek de onun arkasından asılacağız. Demek ki neymiş. Çocuk çocukmuş, şehirlisi de köylüsü de...

Tabii bir de bisikletle asılmak varmış yokuşları çıkarken. Garibce'nin bisikleti hiç olmadı. O yüzden hala binmesini beceremez. Gerçi çıplak eşeğe de çok iyi binemezdi ya!]

Süveyş savaşı sebebiyle Ezher'e gidemedim.

Garibce: Buna sebep geriye doğru bir tahassürünüz oldu mu?

Hayır. Akıcı bir dilden başka bir katkısı olmazdı. Ordan görgü alamazdım. (Serhademe S. Tuğ)

[Bu tespit GARİBCE nazarında fevkalade önemli!]

Zeki Velidi Togan'ın kurduğu İslam Araştırmaları Enstitüsü'nde Muhammed Hamidullah mukaveleli hoca olarak her sene üç ay ders verirdi. Derslerine İmam Hatipten Hayrettin Karaman, Saim Yeprem, Fuat Sezgin… de katılırdı. (Serhademe S. Tuğ)

[Demek ki neymiş: Adam olacak talebe hoca seçişinden belli olurmuş.]

Hamidullah Hoca burada kaldığı üç ay içinde denk geldiğinde kurban keserdi. Ben onun kurban memuru idim. (Serhademe S. Tuğ)

Babam bana takılırdı, sen Hocan (Hamidullah) gibi az yemiyor, çok konuşuyorsun. (Serhademe S. Tuğ)

Avrupa'da bir konferansta Halil Günenç hoca dil bilmediği için beraber olduğu Hamidullah hocanın istediği yemeğin aynısı diye işaret etmiş, tabi aç kalmış.

Yaşayanlarımıza uzun ömür ölenlerimize rahmet olsun.

Hoca çok önemli bir uygulamaya da değindi: Hamidullah hocanın babası Halilullah  Haydarabad müftüsü imiş ve insanların güvenini kazanmış mutemet bir kimse olduğu için zekat paraları kendisinde toplanırmış. Hoca bir fon oluşturmuş ve  bu zekat paralarını “İkraz” yani borç olarak kullandırma yoluna gidermiş. Yani alan kişi belli bir süre sonra zekat fonundan aldığı ödünç parayı geri iade edermiş. Bu önemli bir uygulama. Biz ille de “temlik” şartıdır diye bu gibi uygulamaların yolunu açmamışız. O yüzden de bizde zekat bir iş imkanı oluşturma yerine günlük öğün kurtarma şeklinde devam etmiş.

Evet, işte böyle.

Bu vesile ile Salih hocamıza sağlık ve afiyet içinde hayırlı uzun ömürler diliyorum

Dua ile!

04.01.2016

GARİBCE

Yavrucuğum gel dinle yüce Kur'an’ı: el-İsra'dan öğütler

Yavrucuğum gel dinle yüce Kur'an’ı

Lütufla Rabbim indirdi sana burhanı

Bil ki bu dünya imtihandır amaç değil

Orda devşirirsin burada ektiğin bil

Dünya isteyene Allah verir dünyalık

Ahret isteyene orda verir karşılık

Sakın ha tanrın olmasın Allah’tan gayrı

Tagutların sana hiç olmaz asla hayrı

Tamam, bütün yollar doğru Allah’a çıkar

Lakin akıbet orda ya cennettir ya nar

Yavrucuğum ana babana eyle rahmet

Rahmet olur ebeveyn yolundaki zahmet

Şefkatle bak yüzlerine söyle tatlı dille

Demeyesin onlara bak sakın öf bile

Sonra arş titrer ahdan çöker de gök kubbe

Altında kalırsın netsen gayrı nafile

Huzur hakkı onların lakin öz evinde

Sevgiye doysunlar torun sevip dizinde

Huzur evleri belki veriyordur huzur

Onu onlar değil oraya koyan bulur

Ve gafil sanır kendisin oh rahatladı

Bilmez ki nerden nasıl çıkar ata ahı

Sen gel şefkatle bürü siper et sineni

Nasıl onlar büyüttüyse vaktinde seni

Elbet bilir Allah içinizden ne geçer

Siz ger onları Allah da sizi esirger

Yavrucuğum ver yakınlara da hakkını

Düşkünün, yolda kalmışın sen ol yakını

Allah vermişse sana korkma sen de harca

Lakin her ne nimet olsa saçıp savurma

Bilesin ki israf tebzir şeytan işidir

Saçıp savuran, ‘şeytan’ın kardeşidir

Şükrü bilmeyen nimete karşı olur kör

Şeytandır Rabbine karşı olan nankör

Eğer ki yetişemezsen her bir talebe

Hiç olmazsa gönül alan tatlı söz söyle

Cimri olma asıp da elini boynuna

Büsbütün de açıp saçılma ha boyuna

İnfakta ölçü gerek, hazır bitmez sanma

Yoksa düşersin bak acınacak duruma

Rızkı veren Allah’tır sen sarıl esbaba

Sakın yük olmayasın aman dost ahbaba

Öldürmeyin çocukları ha açlığa neden

Onlara da size de Allah‘tır rızkı veren

Yaklaşmayın zinaya aman fili şeni

Ocak yıkar harap eder gülü gülşeni

Bataktır fuhuş oluk oluk pislik akar

Karıştırdıkça kokusu ayyuka çıkar

İşte buna sebep uzak dur, yaklaşma bile

İsm-i Settar tecellisiyle sen de setreyle

Yavrucuğum sakın kıymayın masum cana

Kasd-ı can cinayettir bütün insanlığa

Yavrucuğum bak bir de yetim malı vardır

Gözetmeyip de aşıran ateş tıkınır

Cancağzım ya ahde vefaya ne demeli

Kişi verdiği sözle ölçülür bilmeli

En büyük ahdi biz ezelde Allah’a verdik

Elest bezminde inan ki biz Kalu bela dedik

An o ahde ömrü billah vefa zamanı

Ve elbet verdiğimiz her sözü tutmalı

Yavrucuğum İslamlığımızda ölçüt ahlak

Doğru terazi adaleti remzeder mutlak

Sapma adaletten aman ha ölçüp tartarken

Ve her ne ise, hakkını ver alıp satarken

İşin yap ihsan ile olur olmaz deşme

Bilgi sahibi değilsen ardına düşme

Çünkü göz olsun, kalp olsun ve de olsun kulak

Hepsinden de sahibi sorumlu olacak

Cancağzım kibirle yürüme böbürle öyle

Kibir neyime bunca zaf u aczile söyle

Cümle fil-i şeniden kaçıp ta uzaklara

Huzuru sen gel Hakk’a yakınlıkta ara

GARİBCE acı söyler bil ki şefkattendir

Bunlar Rabbinden sana inen hikmettendir

Dua ile!

03.01.2016

GARİBCE

Not: Bu manzume el-İsra 17/18- 39 ayetlerinden ilhamla oluşturulmuştur.