Çok ağladım ardından
Kopan ahım bağrımdan
Bilemedim
Mevla’ya niyaz mıydı
Leyla’ya avaz mıydı
Çok yaş döktüm ardından
Rahmından mı kahrından mı
Bilemedim
Gözüme aktı sildim
Özüme aktı silemedim.
Çok iç çektim ardından
Özlemle şefkat kucağına
Gülemedim
Kurbet muhal bucağına
Hasret varken ocağına
Gülemedim
Kader dediler
Bunu ben dilemedim
Elimde kalem vardı
Yazanı kendim sandım
Bilemedim
Defter karalanmış
Dedim Allah’ım bunu ben mi yazdım
Anladım anlamadım
Kâh dilde türkü kâh elde sazdım
Söyleyen kimdi çalan kimdi
Bilemedim
Beni yardan ayıran
Şu odlara salan
Elim miydi kalem tutan
Özüm müydü göynük olan
Ben bu sırra eremedim
Ben yola bile giremedim
Yetiş ey Hadi ey Rahman
Tut elimden el Aman
Çıkar beni düze
Döndür beni öze
Bil de bileyim
Gül de güleyim
Sen Rahîmsin hem Vedûd hem Rahman
Varlığınla varız ey Sübhan
Bağışla Garibce kulunu
Ona göster yolunu.
Ey âlemlere Sultan!
GARİBCE
05.12.2018
