Gökte yıldızların çokluğu Yerde aydınlığın yokluğu

Çıktım çocukluktan bir yaşa erdim

Hayırdır deyü tahsil yoluna girdim

Kitap okumak olmalıymış tutkum

Açtım okudum lakin tutuldu nutkum

İçinde hiç insan yoktu kimi ermiş

Kimi evliya sahibi keramet imiş

Kimi gökte yıldız edermiş inayet

Kamaştı gözlerim ettim hayret

Baktım önümden giden yok mu diye

Aradı onlardan gözlerim nafile

Nerde sahibi erdem biri varsa

Hepsi yıldız olmuş şimdi göklerde

İmdi ben kimin izin takip ederim

Gitceğim yere böyle nasıl giderim

Neden gidenler önümden gitmez

Menakıba boğuldum sonu gelmez

Hocalar anlatır gene aynı tarzda

Ne kadar eslaf varsa hep yukarda

Benim dünyamda kimse yok baksana

Elim tutup yürek verecek bana

Umudum bitti tükendi ahir kelam

Dedim ben onlar gibi hiç olamam

Ben aciz bir kul idim ne yapsam da

Anca bende olurdum kapılarında

Uğraşsam da var güç eninde sonunda

Onlar gibi olmak çabaydı boşuna

Acep lazım mıydı onları bir kere

Yüceltmek için çıkarmak ta göklere

Ne güzel olur düşselerdi önüme

Bir güven gelseydi naçiz özüme

Aynı yoldayız bak derdim kendime

Dört bir elle sarılırdım işime

Madem derdim onlar vardı sen de elbet

Varırsın yollarını izlersen şayet

Ve benim ardımdan gelenler keza

Yerine göre geçerdi beni belki de

Ebed müddet olurdu bu bir fırsat

İşte o an hasıl olurdu maksat

Yıldızlar ne kadar çoksa göklerde

Bu demek dünyan karanlıktır yerde

Garibce derler aldırma kıt aklı var

Taş düşer başına arada bir sayıklar

Dua ile!

24.12.2015

GARİBCE