Yaşamak zor zenaat kalbi olana!

"Yaşamak zor iş kalbi olana" demiş şair.

İşte öyle kalbi olan bir can Garibce’yi yakın görmüş dert yanmış. Bakın ne demiş:

“…Yokluk içinde büyüdüm, Yaradan'a isyanım olmadı.

Şükür ki her sabah önüme tarhana çorbası koyan bir anam vardı.

Hiç durmadım, çalıştım hep yorulmadan.

Başardım da Rabbimin inayetiyle.

Lâkin takdir görmedim insan evladından.

Görmezden gelindi başarım, hep kusurum görüldü.

Birini geçtim mi önümdeki engelin,

Peşi sıra hemen bir başkası sürüldü.

Bir aile var ki bende bir gün huzur vermedi.

Akrabalar akbaba olup etrafımı çevirdi.

Herkeste var bir para hırsı, mal hırsı.

Fesatlık, hasetlik de üstüne cabası.

Kimse kimsenin istemiyor sanki iyiliğini.

Bir kaşık suda boğacak bıraksan herkes birbirini.

Anlamadım bu ne tamahtır şu üç günlük dünyaya.

Çare yok döneceğiz bir dikişsiz kefenle Allah'a.

Şükür Yaradana namerde muhtaç etmedi bizi

Etme bulma dünyası bu, herkesin attığı ok elbet kendine dönecekti.

İmam Hatip'te öğrenmiştim bir dörtlük vardı hani,

Hayat düsturum oldu hiç bozmadım istifimi:

"Ok gibi doğru olsan yabana atarlar seni

Yay gibi eğri olsan elde tutarlar seni

Görmedim doğruda aç eğride tok

Elde kalır yay, menzil alır ok"

İşte budur hakikat daha ben ne uzatayım lâfı.

Bu kellenin de bir sahibi var, kimsenin lâzım değil insafı.

İmtihan dünyası ya geçeceğiz feleğin çemberinden.

Rabbim bizi korusun mazluma ah ettirmekten.

Öyle böyle bitecek ömür hayat meşgalesi.

Mühim olan insan denilince hatıra gelmesi.

Uzadı yine lâf kısa kesmek gerek.

Zira anlatsam ne kâğıt ne mürekkep yetecek…”

İşte böyle…

İçindeki acıya bakmazsan sanki şiir gibi.

Kim bilir belki bu acılardır ham ervahlarımızı olduran,

Daha saçlarımız ağarmadan tecrübe ile dolduran.

Ah daha gencecik yaşta kırklara karışan can, şu dünyada iyi olmak hele iyi kalmak ne kadar da zor gözüküyor. Şunu gördüm ki sen iyi olsan bile bu iyilik için yetmiyor. Ortak iyilik için herkesin gücü ölçüsünde bir ucundan tutması gerekiyor. Ama bu da olmuyor. Sizin iyiliğinizi kendileri için salınmış  vergi, insaniyetliğinizi acziyet gibi görenler var. Sanki iyi davranmak, sizin onlara boynunuzun borcu. Bu sanma ki sade senin içindir. Huzuru kaçırışımız çoğu kez en yakınlarımıza sebep oluyor. Ne yapalım. Kadavramız kaderimiz olduğu gibi, akreplerimiz de akrabamızdan oluyor. Dünya cennet değil belki cennetin kazanıldığı yer. Ve bunu bu dünyada başaranlar da var. Adı sanı bilinmez nice garibceler var sencileyin belki birçokları nezdinde itibarları yoktur ama Rableri katında öyle mi. Belli ki onlara nice cennetler hazırlanmıştır ama onlar "ve ziyade" diye cemale talip olurlar da, rıza rıza diye tuttururlar.

Ve bilirler ki “Rıdvanun minallahi ekber”.

Gerisini ancak ebter olanlar ister.

Dua ile!

30.08.2016

GARİBCE