Bugün bir makale okurken şöyle bir cümle ile karşılaştım:
“Hâlbuki hepimiz insanoğlu olarak atılmış pis bir sudan
yaratıldık.”[1]
Bu cümleyi okuyunca bir tuhaf oldum. Yani benim özüm şimdi
pislik miydi? İnsanın özünü oluşturan nüve nasıl pis olurdu!? Belki cümlenin
sahibi ayette geçen “min mâin mehîn” (Secde 32/ 8, Mürselât 77/20) ifadesine
atıfta bulunuyordu.
Agah olmak lazımdır ki din dili kendine özgü bir dildir.
Nesnelere, fiillere bir takım olumlu olumsuz değerler yükler. Bunların
gerçeklikle ilgisi yoktur. Söz gelimi hamr’a “rics” der, bu onun maddî anlamda
pislik olduğunu göstermez. Gıybete “ölü kardeşinin etini yemek” tabir eder.
Gıybet eden tükürse ağzından ne et ne kan dökülür.
Doğrusu ben kendimin “süzme bir öz”den yaratılmış olduğuma
inanıyorum ve beni saygın kılan yaratıcıma da buna sebep her an minnet ve
şükran duyuyorum.
04.12.2020
GARİBCE
ثُمَّ جَعَلَ نَسْلَهُ مِنْ سُلَالَةٍ
مِنْ مَٓاءٍ مَه۪ينٍۚ
"Sonra onun neslini önemsenmeyen bir suyun özünden
yaratıp sürdürmüştür." (Secde; 8)
اَلَمْ نَخْلُقْكُمْ مِنْ مَٓاءٍ
مَه۪ينٍۙ
"Sizi önemsenmeyen bir sudan yaratmadık mı?" (Mürselât; 20)
