Organ Bağışı: Sevap mı dedin: Candan sonra organ dedim

Dün Fakültemizde Organ Bağışı konulu bir panel vardı. Son konuşmacı olarak ben de katkıda bulundum. Organ bağışı önündeki engellerden birinin duygusallık olduğunu bir diğerinin de insana bakış olduğunu söyledim ve iki örnek verdim.

Bir bakış açısına göre “Elin dangalağına verip onu yaşatmanın anlamı yok”tu. Bunu söyleyen bir profesördü.

Bu elin dangalağı da kimdi? Bilemedim. Divana sordum, onlar da bilemedi.

Bir de Anadolu irfanının önemli temsilcilerinden birinin dizelerine bakalım: O da şöyle diyordu:

Beni hor görme kardeşim

Sen altınsın ben tunç muyum

Aynı vardan var olmuşuz

Sen gümüşsün ben saç mıyım[1]

Ve salon alkışla doldu.

Evet, irfan işte buydu. Hepimiz aynı vardan var olmuştuk. Kimsenin diğerlerine bir üstünlüğü yoktu. Ancak bu bakış açısına sahip olan diğerkâm olabilir ve başkasına verebilirdi.

Bu,

Nazar eyle itiri

Pazar eyle götürü

Yaradılanı hoş gör

Yaradandan ötürü diyen Yunus’un dili idi.

Cevad ve Kerîm olan Allah hep veriyordu. Onun esmasının tecellisi gereği denizler karalar, ağaçlar, hayvanlar… hep veriyordu. İnsan da vermeliydi.

Sonra Garibce’nin bir yazısını okudum.

https://garibce.blogspot.com/search?q=ademe+sayg%C4%B1

Ben bu konunun ayetini de buldum diye takıldım.

Allah “fazlasını verin” diyordu.

O zaman biz de verelim, dedim. Salon da hep verelim dedi.

Sevapların en üstünü şehadetti ve canı ortaya koymaktı. Sonra organ, sonra kan, anne sütü ve en sonra da mal geliyordu. Canın yongası olan malı verme için ne kadar övgüler vardı. Hal böyle iken ondan daha üstünü olan kan ve organ için ne demeliydi.

İyi bir program oldu vesselam. Hem bilgilendik, hem duygulandık. Mesaj da yerine ulaştı sanırım.

Hastalarımıza şifalar dilerim.

Düzenleyicilere, katılımcılara ve dinleyicilere selam olsun!

Dua ile!

27.03.2019

GARİBCE

---

[1] Şiirin tamamı:

Beni hor görme kardeşim

Sen altınsın ben tunç muyum

Aynı vardan var olmuşuz

Sen gümüşsün ben saç mıyım

Ne var ise sende bende

Aynı varlık her bedende

Yarın mezara girende

Sen toksun da ben aç mıyım

Kimi molla kimi derviş

Allah bize neler vermiş

Kimi arı çiçek dermiş

Sen balsın da ben cec mıyım

Topraktandır cümle beden

Nefsini öldür ölmeden

Böyle emretmiş yaradan

Sen kalemsin ben uç muyum

Tabiatte veysel aşık

Topraktan olduk kardaşık

Aynı yolcuyuz yoldaşık

Sen yolcusun ben bacmıyım