Öğrencimin paltosunun düğmesini diktim

İğnenin yurdu mu dedin? O da ne?

Bir kaç gündür aynı öğrenciyi görüyorum. Bugün de geldi. “Hocam siz ne hocasısınız” dedi. Ben de “neye benziyorum” dedim. “Tefsir” dedi. “Yok” dedim. “Fıkıh” dedi “He” dedim. “O zaman size bir soru sorayım hocam” dedi ve sorusunu sorarken ben de biraz takılır gibi ederken paltosunun düğmesi düşüverdi.  Eğildi aldı. “Ne yapacaksın onu şimdi” dedim. “Diktireceğim” dedi. “Kime” dedim “Terziye” dedi. “Sen niye dikmiyorsun” dedim. “Ben dikemem ki” dedi. “Nasıl yani bir düğmeyi dikemez misin?” dedim. “Evet!” dedi. Hocalık/ babalık duygularım kabardı, çekmecemden hemen çıkarıp aldığım iğne ipliği eline verdim. “Çıkar paltonu, otur şuraya ve dik bakalım” dedim. “Bilmem ki” dedi. “Öğrenirsin” dedim. Eline iğneyi verdim. Bir süğüm/ uçluk da iplik kopardım. “Tak bakalım şu ipliği şu iğneye” dedim. “Bilmem ki” dedi. Sonra ipliği eline aldı öbür elindeki iğneye dolamaya başladı. Hayret ettim, inanamadım. Resmen ipliği iğneye sarmalıyordu. “Ne yapıyorsun” dedim. “Bilmiyorum ki” dedi. “Ula oğlum iğnenin yurdu olur. Oraya taksana ipliği?” “Ne yurdu hocam!”. “İğnenin deliği, iplik geçecek deliği hani”. Neyse sonunda iğnenin bir yurdu olduğunu gördü ve gözleri keskin ya ilk hamlede de hemen takıverdi. Sonra otur yanıma dedim ve paltosunu çıkarttırdım ve düğmesini hemen dikiverdim. Önce nasıl ipliğin ucuna düğüm çalacağını, iğneyi nasıl batıracağını, iğnenin zor girmesi halinde başparmağının tırnağı ile nasıl ittireceğini, sıkı olmasın diye düğmeyi her tutturuştan sonra altından bir iki kez ipliği nasıl dolayacağını ve sonunda da uçluğu berkiterek işi bitireceğini bir güzel anlattım.

Az önce sorduğu soruya cevap verirken aldığım hazdan da daha çok haz aldım. İyi mi?

Ona gelince epey sevindi belli ki garibim.

İyi hoş güzel de nasıl çocuk yetiştiriyoruz ki üniversite çağındaki bir öğrenci iğnenin yurdu olduğundan habersiz. Hayatında hiç eline iğne iplik almamış, bir kez olsun kendi söküğünü, düşen bir düğmesini dikememiş… Tuhafıma gitti doğrusu.

Sonra geriye doğru ben hatırladım, ilkokulda iken yumurta ile çorapların söküklerinin nasıl dikileceğini uygulamalı olarak öğrenmiştik biz. Şimdilerde belli ki hayatın içinden bir öğretim verilmiyor mu ne?

Geçenlerde de çarpmanın sağlamasını sordum sınıfta bilen olmadı.

Büyükçe bir sayıyı altına bir çizgi çekerek belli bir sayıya nasıl bölersiniz dedim. O nu da bilen olmadı.

Küçüklere takılıyorum. Kerrat cetvelini öğrendiniz mi diye. Daha oraya gelmedik diyorlar. Çarpım tablosunu biliyor musun dediğimde de evet diyorlar.

Nesiller belli ki ortak bir zeminde buluşamıyor.

Ya dil engel oluyor.

Ya görgüsü, tecrübesi, ilgisi, eğlencesi, ülküsü bakımından farklılaşma hatta belki de yabancılaşma oluyor.

Bu gidişata tabi ki gene en büyük görev bize düşüyor. Üniversitede öğrencisine düğme dikmeyi öğretmek de kaderde varsa elbette ki severek yapmamız gerekiyor.

Dua ile!

08.12.2015

GARİBCE