Arabın acemi meğer bizim TAT imiş!

Batılıların kendilerinden olmayanlara Barbar dediklerini bilirdim

Arapların kendilerine Arabî dediklerini, kendilerinden olmayanlara ise ayırdım yapmadan acem (tekili acemî) dediklerini de bilirdim. Bu bende sevimsiz  bir asabiyetin sonucu olduğunu düşündürürdü. Hele hayvanlara da (Cinâyetü’l-acmâi cübâr”[1] örneğinde olduğu gibi “acem” kökünden “acmâ” denildiğini öğrendiğimde “Bu Araplar da çok oluyor… Bu kadarı da fazla!” dediğim olmuştur.

Arabî demek, meramını ifade edebilen, içindekini dil ile söyleyebilen demektir. Hayvanlar dilsiz olduğu için onlara bu ismin kullanılması yerinde olurdu. Ama diğer insanlar hayvan gibi dilsiz değil ki, onların da dilleri var ve meramlarını ifade edebiliyorlar. Olsun, Arap anlamıyordu ya. Ha koyunun melemesi ha Acemin kem küm etmesi. İkisinin de ortak yönü dilsiz oluşlarıydı, algı öyle idi. Yahu bu kadarı da fazla, Şuûbiyye (Arap karşıtı milliyetçilik) hareketi boşu boşuna çıkmamıştı, demek yeterli saikleri vardı.

Derken bizim Türklerin de diğer milletlerin tümü için TAT dediklerini öğrensem iyi mi? Nitekim TDK’da şöyle karşılık veriliyor:

Tat: Dilsiz. Türklerin egemen olduğu yerlerde yaşayan Arap veya İranlılar.

Allah! Allah! Mantık aynı, tavır aynı.

Ya bendensindir. Ya Barbarsındır.

Ya Arabîsindir ya Acemî.

Ya da Türk’sündür ya da Tat!

Demek ki herkes kendisini merkeze koyuyor ve kendisi gibi konuşmayanları hemen ötekileştiriveriyor.

Daha öğreneceğimiz çok şey var galiba.

Dua ile!

12.06.2017

GARİBCE

---

[1] Hayvanların -sahibinin ihmali olmaksızın- kendiliklerinden verdikleri zarar hederdir.