İnsanım, mazur görüle nisyanım!

Garibce’yim acz içinde bir insanım

Muhtacım mazur görüle nisyanım

Setreyle aybım, âdemim günahkârım

Ört ki setreylesin seni de Settâr’ım[1]

Kulum, müstağnilik[2] asla uymaz bize

Acz bende kudret Sende  ne hacet söze

Ol dersin olur, özüm varlık bulur

Kalplerimiz zikrinle ancak şad olur

Ya Rab ! Kerem kıl, illa nasıl ederiz

İmanımız Hay’dan geldik Hû’ya gideriz[3]

Dua ile!

03.05.2017

GARİBCE

---

[1] Allah’ın örtücü esması.

[2] Kendi kendini yeterli görme, aşkın bir güce ihtiyaç duymama.

[3] Hayatın kaynağı Hay olan Allah’tan geldik yine O’na gideriz.