14 Temmuz 2016 Perşembe

ALMİRA! KIZ ALMİRA!



Odamı dolduran bir ses. Belli ki  bir anne kız çocuğunu çağırıyor:
-Almira!
-Kız Almira!
Ben bu ismi yeni duyuyorum galiba.
Şimdi artık yeni bir işim daha oldu: Bu ismin Kur'an'da yerini bulmak.
Oğuz'un "Euzü"den geldiğini öğrendiğimde Kur'an'da artık bulamayacağım ismin olmadığına inanmıştım.
Hem madem Kur’an'da her şey var. O zaman bu neden olmasın?
Önemli olan mahir bir dalgıç edasıyla onun her bir harfi Kaf dağı gibi olan ve her birinin bir zahrı bir batnı, bir haddi bir matla'ı olan anlam dünyasının ta dibine kadar nüfuz edip, eslafın anlamaktan aciz kaldığı anlamlar deşifre etmek, nadide inciler çıkarmak...
Daha şimdiden sanki çözdüm gibi.
Başındaki al bir kere bizim harfi tarif al/el takısı.
Gerisini de artık sen söyle! Hem Muhammed ümmeti yalnız ben miyim? Ama gene de bir beyanda bulunayım: Gerisi Kadın kelimesinin muhaffef hali: al-Mar’a Notaya uyması için a yı i’ye kalbettik, oldu: al-Mir’a. Hemzenin tahfifi kıyasi olmakla onu da yumuşattık, oldu: al-Mira. Latin elif basına göre imlayı yeniden yazdık, oldu: Almira.
İkinci vecih şöyle olmalı:
Alif Lam Mim Ra!
Bitiştir: A-L-Mi-Ra
Şimdi oku: Almira!
Yaaa!
Uydu mu?
Valla ben dedim: Uysa da uymasa da!

Dua ile!
14.07.2016

GARİBCE


1 yorum:

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...