Ey Rasul!
Daha peygamberi
değilken eş olarak Hatice'nin gözünde asıl erdemlerinle büyüktün.
Hani kapının ilk
aralandığında olup bitenlerden bir hayli kaygılıydın. Ona koşmuş ve sana şefkat
ve sevgi dolu kucağına atmıştın kendini, ilk kez ona açılmıştın. Müminlerin
annesi olacak o asil kadın seni şöyle teselli etmişti:
“Allah seni asla
darda bırakmaz. Çünkü sen akrabalık haklarını gözetir, sılayı rahimde
bulunursun, kimsesizin sığınağısın, yoksulun yanındasın, misafir ağırlarsın,
darda kalanların imdadına koşarsın…”
Nedense ne ay
yüzün, ne ipek sırma saçın, ne hilyen, ne lıhyen, ne na'lin aklına gelmişti yüceliğine
alamet kılmak için.
Hatice annem!
Söyle, yolundan gitmediğim için şimdi ben utanmalı mıyım?! Yoksa senden sonra
köprünün altından çoook sular geçti deyip avunmalı mıyım?!
Affet Allah’ım!
Dua ile!
01.12.2017
GARİBCE
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder