Kadınım, yumuşak karnım!

Garibce nazarında günümüzün İslam adına en büyük problemi Kadın sorunudur. Kadın İslam’ın ve Müslümanların “yumuşak karnı”dır; en hassas ve savunmasız olan yerimizdir. O yüzden de hem içeriden hem dışarıdan hücum eden herkes “Kadın!” diye diye vuruyor. Çok da etkili oluyor, hani.

Hani bir hikâye vardır ya, baba çocuğunu parka götürmek istemez, fakat söz vermiştir. Aklına bir fikir gelir ve dünya haritası yapbozunu çocuğa verir eğer yaparsa götüreceğini söyler. Kendince bahanesi güçlüdür, nasıl olsa yapamaz, koskoca dünya haritasını kendisi bile ha deyince düzeltemez. Çocuk nereden yapabilsin düşüncesiyle rahat eder. Lakin çok sürmez çocuk gelir, “Baba yaptım, haydi gidelim!” diye tutturur. Baba inanmaz, ama çocuk gerçekten yapmıştır. “Oğlum nasıl yaptın?” der, hayretle! Çocuk haritanın arkasındaki bir insan fotoğrafını keşfetmiş, onu düzelterek de dünya haritasını yerli yerine koyuvermiş. Bilgiç bir eda ile de “Ne var baba. Ben insanı düzelttim, dünya düzeldi!” demiş.

Aha ben de diyorum ki, “Siz kadını düzeltin. İslam da kendiliğinden düzelecektir.”

Kadını düzeltin derken, sağını solunu yontun anlamında değil elbet. Kadınlarla ilgili sorunları kastediyoruz.

Ama derseniz ki “Kadınla ilgili ne sorun olacak ki?! Kadın kendini düzeltmeli!” O başka.

“Yahu tamam, biraz o kendini düzeltsin biraz da biz düzgün bakalım olmaz mı?”

“Olmaaaz!”

“Neden olmaz!”

“Çünkü kadın eğe kemiği gibi özünde eğri. Eğrinin hiç doğru gölgesi mi olur? Onu yola getirecek tek şey, sırtından sopayı karnından sıpayı eksik etmemek!”

“Vay, vay vay!”

“Ne olmuş yani, bizde daha ne alası var!”

“Merak işte. Bir an ‘bunu diyen yoksa o sıpaların büyümüş hali mi?’ diye düşündüm de.”

----

Atadan tevarüs edilen bakış bu olunca haydi çöz bakalım nasıl çözeceksen.

Sahi bu kadın kimdi? Düşündüm: Beni dokuz ay karnında, iki yıl kucağında ve bir ömür boyu yüreğinde taşıyan canım annemdi, koklamaya kıyamadığım ciğerparem kızımdı, anne yarısı halamdı, teyzemdi. Ve ömrüne mukabil ömrümü verdiğim eşimdi.

Neresinde eğrilik diye baktım. Mücessem bir şefkat gördüm. Yavrusunu bağrına basıp üzerine eğilmesi miydi, eşine sarılması mıydı, karındaşına kanat germesi miydi sözü edilen eğrilik, bilemedim. Hal böyle iken hala var diye düşünüyor idiysem eğer bu benim bakışımda olmalı dedim ve utandım.

Cümlesine selam olsun!

Dua ile!

18.03.2018

GARİBCE