Ah Be Komşum, Seni Çok Arayacağım!

Ölüm, yok olmak mıdır ki ardından üzülelim.

Anarahmi hayatımız bittiğinde dünya hayatına doğmuştuk. Dünya hayatımız bitince de ahiret hayatına doğmuş oluyoruz zahir.

Buradan bakınca ölüm, boyut değiştirmek gibi bir şey olmalı, yeni bir boyutta yeni bir hayat yani.

Bugünlerde ardı arkası gelmeyen bir sürü ölümler oluyor. Dostlar, tanıdıklar, yakınlar ve komşular… Birer birer çekip çekip gidiyorlar.

Öldüklerini bilmesek bizim dünyamızda onların yokluğundan dolayı herhangi bir değişiklik ya da eksiklik olmuyor.

Birçokları için bildiğimiz de de pek bir değişiklik olmuyor.

Kızılca kıyamet belli ki daha çok eşlerin ölümü ardından kopuyor. Henüz hamiye ihtiyaç duyan küçük çocukların ve büyük de olsalar aynı mekanı paylaşan evlatların  ebeveynlerinin ölümü halinde de durumları çok acı olmalı.

Ben bugün trafik kazası yüzünden on beş gündür yoğun bakımdan sağ çıkamayan  komşumu defnettim.

Evinin tabanının alt yüzü benim evimin tavanını oluşturan komşumu. Ses yalıtımının yeterli olmadığı apartman hayatında alt üst komşu ilişkileri çok kırılgandır. Buna sebep çoğu kez alt üst komşuların araları pekiyi değildir.

İşte böylesi bir ortamda ben komşumu, gördüğümde görünmek istediğim bir canı  kaybettim. 

Kardeşleri, yeğenleri hep toplandılar, acılarını paylaştık. Hepsi gerisin geri yaşadıkları yerlere döndüler. Kalanlar da yarın  öbür gün dönecekler. Geriye ben kalacağım. Lakin artık o can komşum olmayacak.

Merdivenden çıkışını, inişini duymayacağım.

Her daim gülen yüzünü görmeyeceğim.

Hocam diye takılmaları ve hal hatır sormaları artık hiç olmayacak.

Beşiktaş’ın gol sevinçlerini artık takip edemeyeceğim.

Ben belli ki komşumu çok özleyeceğim.

Ya Rab! Ben komşumdan razı idim. Sen de ondan razı ve hoşnut ol! Ona ve bütün geçmişlerimize sonsuz rahmetinle, lütuf ve ihsanınla muamele et.

Geride kalan yakınlarına sabırlar ver.

Gufranek ya Rab!

06.08.2014