Oruç da tutamadı özümüzü/ Bayram bari sen güldür yüzümüzü

Bir Ramazan daha gitmeye hazırlanıyor. Son günlerindeyiz şunun şurasında.

Bir umutla başlamıştık, “Ey Ramazan Hoş geldin ve ey Oruç biz seni tutamasak da hakkı ile bari sen tut bizi!” dediğimiz olduydu. Belli ya kendimize fazla güvenimiz yoktu, Ramazanda Oruçtan istimdadımız vardı. Belki biz onu tutmaya çabalarken  o tutardı bizi.  Allah Teâlâ gerekçe olarak “Leüalleküm tettekûn” buyurmuştu ya, biz de ona sevdalanıp ey oruç tut bizi derken koru bizi demeye getirmiştik.

Bağışıklık sisteminin bedenimizi koruduğu gibi ey oruç sen de bizi koru diye ona sığınmıştık.

Frenle hırslarımızı, gözümüz doysun. Gönlümüz yüklerinden azade asude olsun!

Ellerimizi tut, haram tutmasın.

Gözlerimizi tut. harama bakmasın!

Dilimizi tut, kem söz söylemesin!

Öfkemizi tut, kimse bizden  incinmesin, kinimizlen paylanmasın.

Fakat ne oldu?

Gene bildiğimizi okuduk.

İhtiraslarımızı gene dizginleyemedik, ihtiyaç kisvesi altında niceleri bizi gulyabani gibi gene çöllere saldı, beklentiler seraba daldı.

Ham fakılar gıybet orucu bozmaz dediler. Oruçluyduk ama gıybetimizi gene ettik, hakikaten de bozulmadı! Öyle bildik.

Bir habbe yediğimizde bozulan orucumuz  bir kubbe hak yedik, gene bozulmadı.

İnsani vazifelerimizdeki ihmallerimiz gene aynı şekilde sürdü. Hem şimdi bahanemiz de vardı. Oruçluyduk.

Sıla gene çoook uzaktı. Devrede toplu mesajlar vardı.

Vermek gene zordu. Maldan alınan candan alınsa ancak bu kadar zor olurdu.

İftarlarımız gene eşe dosta ve ağniyayı kirama oldu.

Fakir fukara sabirindendi, onlar zaten bu işi öğrenmişlerdi. Her kes en iyi bildiği işi yapmak gerekti.

Emekle yemek gene dengelenemedi. İş bölümü yemeği emeğe haram ediyordu; hem emek hem yemek iki iş bir kimseye fazla demekti.

Vesselam belli bizde dişliler yalama olmuş, orucun tutması bizi bağlamadı, işi salama alamadı.

Şimdi yüzümüz bayramda. Ona sesleniyoruz bir umutla:

Oruç da tutamadı özümüzü

Bayram bari sen güldür yüzümüzü!

Dua ile!

05.06.2018

GARİBCE