Gûlyabani

İnanma yok der Rasul Gûl mûl hak söyler

Yoldan çıkarıp insanı gönül eğler

Ne ki hariçte yoktur amenna belki

Lakin içimize demir atmış sanki

Girip de renkten renge elvan türlü

Çelmekte aklımız bahane bir sürü

Serap oldun daim saldın bizi çöllere

Oradan çıkmak mı gayrı Hak getire

Önüme düşersin yolda rehber sanırım

Daim yoldan çıktıktan sonra uyanırım

Nasıl oldu bilmem sana bin kez inandım

Nedamet oldun her defasında ah yandım

Zaruret dedin çağdaşlık diye tutturdun

Nice olmazları hacet diye yutturdun

Çöllerde sandık biz seni adam ayartan

Yoldan çıkarıp sahrada hayat karartan

İnsanı yakalardın  ıssız tenha yerde

Oynardın adamla kedi elinde  fare

Ah aptal başım acıdı yüzünden aşım

Sana sebep kalmadı yolunmadık saçım

Biz Gulyabani ararken çölde ayartan

Düşünce arkasına aklımız sıyırtan

İhtiraslarmış meğer çöreklenen özde

Helakin bu Garibce Gulyabani sözde

Dua ile!

22.02.2015

GARİBCE