25 Aralık 2015 Cuma

Gökte yıldızların çokluğu Yerde aydınlığın yokluğu



Çıktım çocukluktan bir yaşa erdim
Hayırdır deyü tahsil yoluna girdim

Kitap okumak olmalıymış tutkum
Açtım okudum lakin tutuldu nutkum

İçinde hiç insan yoktu kimi ermiş
Kimi evliya sahibi keramet imiş

Kimi gökte yıldız edermiş inayet
Kamaştı gözlerim ettim hayret

Baktım önümden giden yok mu diye
Aradı onlardan gözlerim nafile

Nerde sahibi erdem biri varsa
Hepsi yıldız olmuş şimdi göklerde

İmdi ben kimin izin takip ederim
Gitceğim yere böyle nasıl giderim

Neden gidenler önümden gitmez
Menakıba boğuldum sonu gelmez

Hocalar anlatır gene aynı tarzda
Ne kadar eslaf varsa hep yukarda

Benim dünyamda kimse yok baksana
Elim tutup yürek verecek bana

Umudum bitti tükendi ahir kelam
Dedim ben onlar gibi hiç olamam

Ben aciz bir kul idim ne yapsam da
Anca bende olurdum kapılarında

Uğraşsam da var güç eninde sonunda
Onlar gibi olmak çabaydı boşuna

Acep lazım mıydı onları bir kere
Yüceltmek için çıkarmak ta göklere

Ne güzel olur düşselerdi önüme
Bir güven gelseydi naçiz özüme

Aynı yoldayız bak derdim kendime
Dört bir elle sarılırdım işime

Madem derdim onlar vardı sen de elbet
Varırsın yollarını izlersen şayet

Ve benim ardımdan gelenler keza
Yerine göre geçerdi beni belki de

Ebed müddet olurdu bu bir fırsat
İşte o an hasıl olurdu maksat

Yıldızlar ne kadar çoksa göklerde
Bu demek dünyan karanlıktır yerde

Garibce derler aldırma kıt aklı var
Taş düşer başına arada bir sayıklar

Dua ile!
24.12.2015

GARİBCE 

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...