Bir kargaya yuva oldun mu?

Her an yemiş veren bir ağaç

İbrahim suresi 14/24 âyetinde bir mesel anlatılır. Daha doğrusu İslâm gerçekliği bir ağaç benzetmesi üzerinden anlatılır: Şecere-i Tayyibe. Kökü sapasağlam, gövdesi göğe ağmış ve her an yemiş veren görkemli bir ağaç. Müslüman da öyle olmalı hani: Sapasağlam inançları olmalı, hayatın her alanını tutan müslümanca davranışları ve onların semereleri olan erdemleri…

Her an yemiş veren bir ağaç olabilmek… Ne güzel bir şey. Her ağacın asıl amaçlanan bir meyvesi olur. Ama onun dışında ne meyvesi vardır daim, herkes görmez herkes bilmez. Düşünün bir ağaç yılda ne kadar oksijen üretir ve ne kadar zararlı gaz emer, ne kadar toz tutar… Reçineleri hangi derde devadır, hangi böceğin rızkıdır. Koca koca alıcı kuşların hışmından sığınağı olur küçük kuşların. Gölge olur… Gözlerimize renk olur. Hele o uzun boylu ağaçların hafif bir rüzgar ile salınması, boyu, endamı… hangi güzelin salınmasından daha az güzeldir.

En önemli yemişlerinden biri de kim bilir hangi kuşa yuvalık etmektir. Kuşlar tek başlarına olduklarında yuva istemezler, herhangi bir dala tüneyiverirler. Ama üreme ve yavru büyütme söz konusu olduğu zaman onlara bağrını yuva olarak gene ağaçlar açar.

Yirmi yıl kadar önce kendi elimle diktiğim bahçemin önündeki ağaç bir hayli büyüdü. Dördüncü katın penceresinden artık görülür hale geldi. Bu ikincidir kuşlara yuva oldu. Evvelki seniydi. Bir çift karga ortalarında bir yerde kendilerine yuva yapmışlar, kuluçkaya yatmışlar ve yavrularını büyütüp uçurmuşlardı. Ben günlük tutar gibi onların her aşamada fotoğraflarını çekmiştim. Yavrularını yemeyi aklından geçiren kediyi nasıl kovduklarına ve niyetinden ötürü onu bin pişman ettiklerine şahit olmuştum.  Geçen sene yoktular. Ama bu sene gene bir çift karga yuva yaptı. Daha yukarıya ve başka bir yuva. Şimdi kuluçkadalar. Onları seyretmek büyük keyif veriyor. Tedirgin olurlar diye fazla da görünmek istemiyorum.

Her iki defasında da yuva yapanlar karga… Olsun İstanbul’da bülbül olacak değildi ya. Zaten biz de kargadan başka kuş bilmeyiz, hani.

Allahım, şu ağacın güzelliğine bak!

Bizim de bu ağaç gibi her an yemiş veren bir meziyetimiz olsun. Varlığımız havamıza hava katsın, görüntümüz dostların gönlünü açsın, hışıltımız musiki gibi kulaklarda yansısın. Yuva olalım yavrularımıza… Dallarımız açık olsun yuvasızlara!

Bu arada ağaç hayatiyetini yitirdi mi odun ediyorlar. Biraz düzgün ise kereste.

İnsanın yaramazını ise cehenneme odun ediyorlarmış.

Selam olsun ocağı yanasıcalara!

23.04.2012

Garibce