7 Nisan 2012 Cumartesi

Teknede balıklar!

Bugün cumartesi, ve ben balıklarıma bakmak üzere fakültemdeyim...

Aslında bilmiyorum hangisi bahanem, fakülte için mi balıklar yoksa balıklar için mi fakülte... Fakültemi seviyorum... Balıklar ise kendilerini sevdiriyor... çok güzeller... küçücük bir havuzda yüzüyorlar, birbirleriyle oynuyorlar...

Bugün onların genel temizliğini yaptım... İçte bir pompa vardı ama artık o yeterli gelmiyordu... Sağolsun bu balıkları başıma saran sevgili bizim aga (oğlum)  bir dış pompa almış onu taktım ve epey bir uğraşıdan sonra çalıştırabildim... Başarmak güzel bir şey.

Aslına bakarsanız bu gibi yapıp yapıştırmayı, takıp takıştırmayı, tamirat işlerini çok seviyorum... Bir o kadar dinlendirici ki... Daha geçen odama verilen emekli hocamızın kitaplarını yerleştirmek için elektrikli testeremi ve matkap vb. gibi ev aletlerimi getirmiştim. Üç dört gün onlarla uğraştım... Üzerimdeki elbiselerle rafları kestim, kısalttım, ekledim, matkapla tavan deldim; her tarafı toza verdim... Hanım nasıl olsa görmüyor, bir şey diyeceği yok... Doyasıya tadını çıkardım. 

Rahmetli babamın ardıç ağacından yonttuğu çöpten bir mil ile çorap ördüğünü hatırlıyorum... İhtiyaçtan olduğunu sanmıyorum. Kendisinin dükkanı vardı ve çoklarına göre hali vakti iyi idi. Ama demek ki öyle de olsa bir uğraşı iyi gelirmiş, o da çorap örerdi. Kimisi kaşık yapardı, kimisi ellik, kimisi bardak oyardı... Bunlar tabii biraz ustalık isterdi.

Haydi şimdi sen olda bir şeylerle uğraşma. Modern yaşam biçimi bizi apartman denen mahpus alanlarına tıktı. Üst katta atılan adımı alt kattan takip etmek mümkün. Komşunun süpürgesinin ucu nerede dolaşıyor ben aşağıdan takip edebiliyorum. Hal böyle olunca içimizden geldiği gibi bir oh çekme, dertlenince bir ah etme  şansımız bile kalmadı.

Ee ne yapalım şimdi... Toprağa ulaşma ve onunla uğraşma şansımız yok. En büyük zevkimdi Kıpız'ın derelerde balık tutmak Buna da imkan yok... Bari bir tekne içinde seyredecek balıklarımız olsun, diyoruz...

Doğrusu ben de başlatmadım. Bizim aga, kendi balıklarının yavrularını verebilecek yer aramış, sonunda bizi kayırmış... Kendi zevkine ortak etmek istemiş... Sağ olsun akvaryum almış, malzemeleri tedarik etmiş. Eh artık bize de bakması kalmış.

Bunlar ikincileri... İnşallah ikinci bir kaza yaşamayız.




1 yorum:

  1. Bir gelmemde balıklarınızı görmüştüm sanırım. Oğluma el öptürmeye kapınızı çok çaldık ama yerinizde bulamadık. Blogunuz hayırlı olsun:) Selam ile...

    YanıtlaSil

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...