Vajinal akıntının dini hükmü

Bir rahmet esintisi yüreğimize su serpti.

İstişare Toplantısında tartışılan konulardan biri de vajinal akıntının dini hükmü idi.

Doktorlar ve İstanbul Müftümüz tarafından sunulan tebliğler ve yüpılan müzakereler sonucunda belki de toplantı boyunca en net sonuca ulaşılan konu bu oldu.

İnsanlar bir ömür boyu yaşıyorlar da neyin ne olduğunu bilemeyebiliyorlar. Arabayı kullanıp da motordan hiçbir şey anlamama gibi durumlar normal olabiliyor.

Bizim fıkıh kitapları hep “sebîleyn” der durur. Yani ön ve arka. Erkek ya da kadın olsun fark etmez, bu iki organdan çıkan her bir şey ne olursa olsun abdesti bozar denir.

Hep böyle öğrendik ve hep öyle bildik.

Oysa yeni yeni öğreniyoruz ki kadının durumu ile erkeğinki farklı imiş. Söz gelimi erkeğin erlik suyu (meni) bir kanaldan geliyor, idrar ise başka bir kanaldan geliyor sonra her ikisi birleşip aynı oluktan akıp dışarı atılıyor. Dolayısıyla erlik suyu Hanefîlere göre temiz değil ama farzetsek ki temiz, yine de idrarın aktığı oluktan aktığı için necis demek lazım geliyor ve dolayısıyla mezi denilen zevk suyu esas itibariyle temiz olsa bile necise bulaşma sonucu necis oluyor ve guslü değilse de abdest almayı gerekli kılıyor. Yani erkeklerin cinsel organlarında bir yaşlık görmeleri durumunda abdestleri bozuluyor.

Kadınların durumu ise farklı imiş. Bir kere kadının idrar kanalı vajinadan tamamen ayrı bulunuyormuş. Yani erkeklerinkinde olduğu gibi idrar ile zevksuyu ve meninin aynı menfezden dışarı atılması gibi atılmıyormuş. Yüzdeki menfezler gibi tamamen ayrı diyor doktor hanım. Dolayısıyla birbirine karışma yahut bulaşma durumu yokmuş.

Vajinal akıntı tamamen bu organın işlevselliğini ve sterilizasyonunu sağlamaya yönelik ve tamamen istemsiz salgılanan bir sıvı imiş. Aynen burundan salgılanan sıvı gibi oluyormuş ve her yönden birbirine benziyormuş. Dolayısıyla bir kere asla necis değilmiş. Ve de istemsizmiş. Burundan gelen akıntı nasıl ise bu da öyle imiş. Hükmü verilirken bu özelliği dikkate alınarak verilmeli imiş.

Burun akıntısı abdesti bozar mı? Hayır. Öyle ise bu da bozmazmış.

Kadınlar bu konuda yeterli bilgi sahibi olmadığı ve hocalar da kitaplardan okudukları doğrultuda “sebileynden gelen her şey velev ki kurtçuk gibi temiz bile olsa abdesti bozar” dedikleri için kadınların bir çoğu tampon  kullanır yahut pamuk tıkarmış. Bu gibi uygulamalar ise sağlık açısından son derece zararlı imiş. Bu itibarla kadınların bu konuda bilgilendirilmeleri gerekiyormuş.

Herkes Garibce gibiyse bırakın kadınları önce hoca diye geçinenleri bilgilendirmek lazım. Cinsellik, insanlık için en güçlü motiflerden biri olmasına rağmen çoğu kez bastırılıyor, istihfaf ediliyor, tabu gibi görülüp konuşulamıyor ve en azından sağlıklı bir öğretim yapılamıyor. Çoğu kez rastladığımız durum şudur: Kız erkek karma sınıflarda cinsellikle ilgili bir bilgi varsa, bu bir şekilde geçiştiriliyor, en azından orada yazıldığı gibi okumak ya da mana vermek ayıp sayılabiliyor. Bazen bu gereksiz bir cesaret gibi görülüyor. Bu konu esasen bir bahsidiger olarak ele alınmayı hak ediyor.

Bu vesile ile bir daha tebellür etti ve ortaya çıktı ki biz dini ve hidayeti hep teşrîde aramışız. Bir kimse hoca ise, o her şeyi bilir, sanmışız. Çünkü şerî naslar her şeyi ama şöyle ama böyle söyler, işaret eder, imada bulunur. Hocalar, ihtiyaç duyulan o manaları nasların derunundan çıkarırlar. Bu itibarla ne ihtiyaç varsa cevabını onlar bilirler.

Bilirler de bilememişler işte. Asırlar boyu bilememişler. Çünkü hidayetin asıl birinci ayağı akıl ve onun ortaya koyacağı bilimsel verilerdir. Bilim bize bir şeyin gerçekliğini gösterir. Onunla ilgili değeri/ hükmü gene teşrî koyar. Ama hiç olmazsa her bir şey ne ise olduğu hal üzere algılanır ve şerî hükmü de ona uygun olarak verilir.

Anotomi ilmi bize, artık dünkü bizim fakihlerimizin bilmedikleri bazı gerçeklikleri öğretiyorsa, bu durumda bizim görevimiz, fakihlerin söylediklerini değil, bu ilmin verilerini esas alıp, ona uygun düşecek hükümler vermek olacaktır. Çünkü onların verdikleri hükümler kendi bilgi ve algıları üzerine kurulu olabilmektedir. Nitekim bu örnek bu konuda oldukça açık ve ibret vericidir.

Evet, işte böyle.

Bir rahmet esintisi yakaladık ve doğrusu insanlık ve özellikle de kadınlarımız adına sevindik. Müslümanlık hayatımızda var olacaksa, zahmetsiz, sıkıntısız olarak, normal ölçüler içinde var olacaktır.

Bütün hükümlerin en kolaylarını toplasanız bile (tetebbu’u’r-ruhas) din öyle herkesin ömür boyu taşıyabileceği kolaylıkta bir yük değildir. Çokları boyunlarındaki kulluk ilmeğini bile sıyırıp atıyor ve bunu bir tür özgürlük görüyor. Bu yaygın durumu görmezlikten gelemeyiz.

O yüzden bırakınız insanlar varsın kolaylıklarla, ruhsatlarla amel etsinler. Yeter ki dinin içinde kalsınlar.

Din İşleri Yüksek Kurulu’nun bu konudaki tavrı bizce de yerindeydi.

Ya Rabbi! Bizi doğruya isabetli kıl!

Ayaklarımızı doğru yoldan kaydırma!

Rızandan ayırma!

09.12.2012

GARİBCE