Yeni bir yaratılış destanı

Hazır evrime imanınız yoksa kendi durumunuza uygun bir yaratılış destanı da bulmak zorundasınız. Geleneksel izah var malum. Allah Âdem’i yarattı, ondan da Hava’yı…

Fakat bu bizi kesmedi Nisa suresinin hemen başındaki ayetleri öyle bir izah ettik ki sonunda kadın, adamın yaratılmış olduğu aynı özden yaratıldı. Böylece işi başlangıç itibariyle denkleştirerek kotarmış olduk. Emin Işık hocanın kadınlar “Son model” varlıklardır şeklindeki izahı bile bizi kesmedi.

Gelenek diyordu ki Âdem topraktan yaratıldı o yüzden de aklı fikri hep toprakta oldu. Hava ise Âdem’den. O yüzden onun aklı fikri de hep Âdem’de oldu. Âdem; babaydı, eşti, oğuldu, torundu…

Feministlere çok uyar tam eşitlikçi ve rekabetçi bir Lilit modeli var. Onun kızları hâlâ uykuda erkekleri baştan çıkarmaya devam ediyorlarmış. Şimdilerde ise uykuyu bırak ayakta avutup iğfal ediyorlar.

Bunlardan her birinin gerçeklikle bir şekilde irtibatını kurmak mümkündür. Hani “Fareye gelince..” diyerekten.

Bunlara bir de Kazak versiyonu eklendi. Yani ben yeni öğrenmiş bulunuyorum. Eski kültür bakanlarından Namık Kemal Zeybek geçenlerde bir televizyonda anlatıyordu. Bir Kazak profesörü ona anlatmış:

Buna göre Allah evreni yaratmış, yeri göğü donatmıştı. Artık işin sonuna gelinmişti. Ve en sonunda Allah adamı yarattı ve o kadındı. Kadın yapayalnızdı; gezdi, tozdu , sağa gitti sola gitti, aşağı indi yukarı çıktı… Bir şeyleri eksik hissediyordu. Allah’a dedi ki: “Sence de bir şeyler eksik değil mi?” Allah : “Ne eksik olabilir ki? Her şeyi eksiksiz yarattım” dedi. “Yok yok!” dedi kadın. “Bir eksik var. Bak mevcut olanlara ve sen şöyle şöyle bir şey yarat!” Ve ardından ekledi: “Ayı gibi güçlü, eşek gibi dayanıklı olsun, yuları da benim elimde olsun. (Bu son ifadeyi maksat tam hasıl olsun diye ben ekledim, o benim idaremde olsun falan gibi bir şey demişti)

Bunun üzerine Allah onun dediği gibi birini yarattı ve o erkekti.

Allah için ne de güzel yakıştırmışlar. Devenin terzilik için yaratılmış olması gibi…

Ayı gibi güçlü, eşek gibi dayanıklı… Ve de yuları kadının elinde…

Kim ne derse desin erkek kadını ve onunla birlikte kimi karnında, kimi kucağında, kimi de entarisinden tutmuş yanında ve de arkasında ne kadar dölü varsa hepsini bir eşek dayanıklılığı ve sabrı ile yüklenmiş, ayı gücüyle önüne çıkan her engeli aşmakta, yularını elinde utan kadının gösterdiği istikamette yol almakta. Öykü ve vakıa birbirine cuk diye oturuyor. Ahenk ve uyum diye buna denir.

Yahu şu Feminizm midir nedir bizim de imdadımıza yetişse de şu semeri sırtımızdan indirmemizi sağlasa ne iyi olmaz mı? Yoksa o kadınlara özgüdür de bizim başka bir isimle mesela “erkekizm” gibi bir adla birlik olup en azından onların sırtımızdan inmesini hiç değilse yan yana yürümemizi sağlasak… Hazır önümüzde de başarılı bir feminizm örneği varken… böyle bir çıkış yolu arasak fena olmaz hani.

İlahi Kazak kardeşler. Bizim evde rahmetli babam yağardı gürlerdi ama sonunda hep anamın dediği olurdu. Meğer yağıp gürleme sandığımız o sesler, gözlerinden şimşekler çaktığını sandığımız o bakışlar, semerin vurması sonucu çıkan can havliyle biraz kolanı gevşet anlamına gelen bir yakarıştan ibaretmiş.

Bir de o “Avrat adamı koyun gibi meletir inanmazsan “Meeee!” der ve koyun gibi melerdi. Demek bir bildiği varmış. Ama hepimizin dibi bir olsa da Kazaklıktan Türklüğe uzanan uzuuun bir yolculukta demek bir hayli incelmişiz, aslında anırma olması gerekirken melemeye inkılâp etmiş kaderimiz.

İlahi babacağızım, sen de az ehli irfan değilmişsin hani.

Ya işte böyle. Güngörmüşlük başka bir şey.

Hoşça kalın!

03.11.2012

GARİBCE