Sözü doğru söylemek için doğru görmek gerekiyor.

Otizmli çocuklara ateist demek doğru mu?

Bugün (22 Nisan 2013) Haber 7’de şöyle bir haber okuyoruz.

Adana Otistik Çocuklar Sağlık ve Eğitim Derneği Başkanı Sosyolog Fehmi Kaya, otistik çocuklarla ilgili ilginç bir açıklamada bulundu.

Fehmi Kaya, bütün otistik çocukların ateist[1] olduğunu belirterek, "Otistik çocukların beyinlerinde inanç alanı olmadığı için Allah'a inanmayı bilmiyorlar" dedi.

Kaya, otistik dünyaya gelen çocukların temel özelliğinin dış dünya ile iletişim kuramamaları olduğunu söyleyerek, "İletişim kurup konuşamadıkları, empati kuramadıkları için, sizi anlayamıyorlar, sizin davranışlarınıza anlam veremiyorlar. Böyle bir problem var" diye konuştu.

Kaya otistik çocukların, bir temel özelliğinin de, beyinlerinde inanç alanı, Allah alanı, gelişmemiş oturmamış olduğuna dikkat çekerek şunları kaydetti:"Onun için ibadet etmeyi, Allah'a inanmayı bilmiyorlar. Otistik çocuklara uygulanacak farklı terapi yöntemleriyle, çocukta farkındalık yaratmak gerekiyor. Bu farkındalığın içinde bir, duyularının iyi gelişip karşısındakiyle empati kurmayı öğrenmesi gerekiyor. Normal insanların yaptıklarını nenden yaptığını öğrenmesi gerekiyor. Bunun sonucu olarak da bir yaratan olduğunu insanların buna inanıp ibadet ettiğini anlaması, kavraması, içselleştirmesi gerekiyor. Böylece beyinlerinde inanç alanı oluşturulabilir."

Otistik çocukların farkında olmadan rahatsızlık nedeniyle doğuştan ateist olduğuna işaret eden Kaya, "Bunun farkında değiller. Araştırmalar doğal olarak otistik çocuklar ile ateistler arasında bir bağlantı var diyor. Araştırmacılar ABD ve Kanada da, ateizmin, otizmin bir farklı versiyonu olduğunu söylüyor. Resmi bile tanımlayamayan çocukların Allah'ı tanımlamasını bekleyemeyiz. Otistik çocuğa yapılan terapi ile nesnelerin ne olduğunu fark ettirmemiz lazım. Bu da beyinde bulunan duyu alanlarına hükmederek yapmak gerekiyor" dedi.

Kaynak: İHA

Haberin başlığı doğrusu beni rahatsız etti. Ama içeriğini okuyunca aynı rahatsızlık yeterince kendisini belli etmedi. Belli ki beni rahatsız eden şey bazı okuyucuları da rahatsız etmiş olmalı ki şöyle yorumlar yapmışlar:

Z.Ç.: Çok yanlış eşleştirme:  Otistik çocuk zaten masum günahsız. Müslüman anne baba için bir imtihan. Onların cennete girmesine vesile olacak ne malum. Şuurlu olarak Allaha inanmayan ateistlerle anılması otistik kardeşlerimize haksızlıktır. Otistik olanlar, ateistlerden kıyaslanamayacak kadar değerlidir. Doktorumuz meseleyi farklı açıdan da ele alabilirdi.

A.Ö.: Sayın Fehmi Kaya!  Ateistlerin Allah'ı tanımadıklarını, reddettiğini her şeyin tabiat ana tarafından geliştirildiğini umarım biliyorsunuzdur.Tanınız ve yorumunuz hatalı. Otistiklerde her konuda olduğu gibi bilgi yok, onlar Allah'ı bilmiyorlar sizin dediğiniz gibi bilip de reddetmiyorlar.

Evet bu iki yorumcunun tepkisi yerinde gibi gözüküyor. İnsanın sorumlu olabilmesi için her şeyden önce akletme yetisine gelişmiş haliyle sahip olması lazımdır. Bu da akıllı olarak ergenlik yaşına ulaşmasıyla olur. Bu itibarla hem çocuklar hem de akıl hastaları mükellef değillerdir.

Aynı habere tersinden tutarak yaklaşanlar da olmuş: M.M.  adlı bir yorumcu:

“Allah yardım etsin o çocuklara... Demek ki ateistlerde de biraz otistiklik var , ateistlere de terapi lazım onları da götürün!” demiş.

Evet, gerçekten onların da ihtiyacı olmalı.

Hidayet biraz da nasip meselesidir. Gerçi insan talep eder Allah da kulun talebini halk eder. Bunu teyit eden çok ayet ve hadis de vardır.

Namaz kılarken okuduğumuz “İhdinâ’s-sırâta’l-müstekîm” duasıyla hep Allah’ın hidayetini dileriz. Bu talep, bizim hidayet üzere oluşumuzun sürdürülmesi anlamındadır. İnançsız bir kimse hakkında hidayet dilemek ise, ona hak ve hakikat yolunun açılması duasında bulunmak demektir.

O itibarla inançlı inançsız herkesin hidayet dilemeye ihtiyacı vardır. Ateistlerin de elbette bu alanda ihtiyaçları vardır. Fakat bir kısım insan bunun farkında olur, bir kısmı ise farkında olmaz.

Eğer Fehmi Kaya’nın dediği gibi gerçekten "Otistik çocukların beyinlerinde inanç alanı olmadığı için Allah'a inanmayı bilmiyorlar" ise o zaman bunları ateist olarak nitelemek yanlış olur.

Bu aynen “Hayvanlar namaz kılmaz, oruç tutmaz!” demek gibi bir üslup taşır. Bu ise hayvanlara hakaret olur.

Kayserili bir hocadan bahsederlerdi. Oruç günleri vaaz ediyormuş. Bir mizansen ile şöyle anlatıyormuş: Bugün eve vardım, hanım çok üzgündü. “Ne oldu hatun?” dedim. “Daha ne olacak? Hiç sorma Bey!” dedi. “Bizim kedi var ya, oruç tutmuyordu, onu fare yerken gördüm. Şu mübarek ramazan gününde hiç oruç tutulmaz mı?”

“-İlahi kadın, şu tasana bak! Sen bilmez misin ki hayvanlar oruç tutmaz, hayvanlar oruç tutmaz!”.

Şimdi oruç tutmakla yükümlü olan ancak bir mazeret olmaksızın tutmayan kimseleri hayvanlar ile ortak bir yön üzerinden vurmak bir hakaret anlamı taşır. Ama bu hakaret daha çok hayvanlara yapılmış olur. Niye? Çünkü hayvanların doğaları itibariyle böyle bir yükümlülüğü anlamaya ve gereğini yerine getirmeye yatkınlıkları yoktur. Hayvan ot yer, otu ete, süte dönüştürür. Sonra da bütün üretimini insanlara takdim eder. Bu onun varlık amacı doğrultusunda davranması demektir ki onun fikri de zikri de budur. Bunun ötesinde onun için ne namaz vardır ne de oruç! Sonunda da toprak olur giderler.

Ama insan öyle mi?

Ateizm, bir tercihtir. Ateist inanma ve inkar etme yetisi olan ve iradî bir tercih sonucu Allah’ın olmadığına inanan ve onu tanımak istemeyen kimsedir.

Oysa inanma yetisi olmayan otizmli biri öyle mi?

Bu örnek de gösteriyor ki sözü doğru söyleyebilmek için önce meseleyi doğru kavramak ve doğru ortaya koymak lazımdır.

Ayrıca insanlara sövmek için hayvanlara hakaret etmenin alemi de yoktur.

Hem sonra hak etseler bile insanlara sövmek de bir erdem değildir. Hidayet dilemek lazımdır.

Dua ile!

23.04.2013

GARİBCE

---

[1] Ateizm ya da tanrıtanımazlık, tüm tanrılara ve ruhsal varlıklara olan metafizik inançları reddeden ve var olan gerçekliği akıl yoluyla açıklamayı kabul eden bir felsefi düşünce akımı.