Evliyaya kibir yaraşmaz

Evliyalık taslayan birine demişler ki:

-“Haydi o zaman bir keramet göster!”

-“Olur”, demiş ve yakınlarında olan bir ağaca işaret ederek:

-“Ey Ağaç! Gel!” demiş. Ağaçta hiçbir hareket yok.

-“Ey Ağaç! Gel!” diye tekrarlamış. Gene bir hareket yok. Üçüncü kez yine,

-“Ey Ağaç! Gel!” demiş. Ama sonuç aynı ağaçta hiçbir hareketlilik yok.

Sonunda bizim evliya  kalkmış ve hiç bozuntuya vermeden ağaca doğru yürümüş ve:
“-Evliyaya kibir yaraşmaz, ağaç bize gelmiyorsa biz ağaca gideriz” demiş.

Taha Akyol’un Medine’den Lozan’a adlı kitabını okuduğum zaman durumu en iyi bu fıkranın özetlediğini düşündüm. Türkiye Azınlıkları (Gayrimüslim cemaatleri) kendi hukuk şemsiyesi altına alabilmek için çok uğraşmış. Müslümanlarla birlikte Yahudi ve Hıristiyanların da üstelik kendi dinlerine göre aile hukuklarının düzenlenme çabası olarak yürürlüğe giren 1917 tarihli Hukuk-ı Aile Kararnamesi ancak bir buçuk yıl yürürlükte kalabilmiş.  

Sonuç itibariyle Türkiye Osmanlıdan beri azınlıkları bir türlü kendi istediği yere getirememiş. Bakmış olmuyor evliyaya kibir yaraşmaz hesabı, kendisi onların gelebileceği bir yere gitmiş ve Mecelle’yi ilga ve aile hukuku alanındaki devam etmekte olan çalışmaların tümünü lağvederek Medenî kanunu kabul etmiş. Bu erdemli tavır karşısında azınlıklar da kendilerine aynı medeni kanunun uygulanmasını istemişler.

Hukukta birlik işte böyle sağlanmış.

Bir avuç azınlık size gelmiyorsa, koskoca bir millet olarak siz ona gideceksiniz!

Erdem dediğin de bu değil mi!

Hikmetle kalın!

16.07.2012

GARİBCE