Sika bir ravinin anlattığına göre Ankara ilahiyatta vaktiyle kız öğrencilerin bir kısmının başı açıkmış. Hocanın biri ödev vermiş ve herkesin sınıfta ders anlatmasını istemiş. Başı açık olan kızlardan biri de kalkmış ve ders anlatmaya başlamış. Öğrencilerden epey bir kısmı “Başı açık olarak nasıl tefsir, hadis… her neyse anlatılabilir!?” şeklindeki itirazlarla gürültü ve şamata çıkarmışlar, sıralara vurmuşlar, dersin yapılamayacağını anlayan hoca da: “O zaman sınıftan çıkın!” demiş ve onlar çıktıktan sonra da yoklama yapmış ve çıkanların tümünü disipline vermiş.
Disipline verilen öğrencilerden hepsi yalan yanlış mazeretlerle az bir ceza ile kurtulmuşlar. Fakat içlerinden tek doğru söyleyen iki katı ceza almış. O öğrenci şöyle diyormuş mazeret olarak:
“Efendim ben uyuyordum, bir gürültü ile uyandım. Herkes hızlıca sınıftan çıkıyorlardı. Ben de yemeğe çıktıklarını sandım. Kuyruk çok uzuyor ve bekleme sıkıntı veriyor. O yüzden ben de onlarla birlikte koşarak çıktım”.
Gerçekten de doğru söylüyormuş. Ama disiplin kurulu “Bu kadar da olmaz, apaçık yalan söylüyor” demişler ve onun mazeretini kale almamışlar ve cezayı basmışlar.
Eski metinlerde düğün konvoyu diye hapishaneye götürülmekte olan insanların arasına katılıp da soluğu hapishanede alanların varlığını okurduk.
Demek ki tarih tekerrür ediyor ve benzer olaylar günümüzde de yaşanıyor.
Demek uyanmak ve uyanık olmak her zaman yetmiyor.
Hoşça kalın!
08.07.2012
GARİBCE
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder