Elek: Bir bid’at güzellemesi

Nice vaktiyle bid’at denilen şeylerin bugün hayatımızda vazgeçilmez bir yer edindiği hepimizin malumudur. Biliyor muydunuz ilk bid’at denilerek karşı çıkılan şeyin elek olduğunu.

Hurma ile beslenen insanların eleğe ihtiyacı olmaz. El değirmeni ile anlık öğütüm ve günlük tüketim yapanların da ihtiyacı olmaz. Bir iki kap dolusu arpayı üfleyerek püfleyerek savurur, kapçığını özünden ayırırsın, olur biter. Aşağıda metnini verdiğimiz hadiste de tam böyle anlatılıyor. Ama unu ambarlara doldurdunuz ve üzerinden aylar da geçtiyse, o zaman mutlaka elemeniz gerekir; öyle ya güve mi düştü, içine fareler yuva mı yaptı… insanlar bunları ısırdığı ekmeğin arasından çıkan şeyleri, yarısı ekmeğin ucunda diğer yarısı da ağzındaki lokmada tecrübe ederek öğrenmek istemez herhalde. Ha işte o zaman elek bidat değil, en vazgeçilmez ev araç gereçlerinden biri olur. Ve sizin kitaplarınızda [1] Hz. Peygamber’in hiç elek kullanmadığı türünden bilgileriniz, kendi hayatınızda yer bulmaz. Ve siz peygamberinizin yapmadığı bir şeyi yapmak suretiyle onu da aşmış olmazsınız. Bu türden kaygılar tamamen yersiz. Çünkü her iki konum bire bir birbirinin aynı değil.

Muhafazakârlık güzel bir şey. Eğer bid’atlerle beslenebiliyorsa.

Kendinize sahip olun. Bunun için de dışarıdan illâ ki bir şeyler alın.

Bid’at’ın kök anlamının yenilik olduğunu biliyor muydunuz?

Her yeniliği benimsemenin de her yeniliğe karşı çıkmanın da bir anlamı yok. Bırakın bunu ihtiyaçlar belirlesin. Zaman da sifonu çeksin, kalan kalsın giden gitsin.

Hoşça kalın!

02.08.2012

GARİBCE

Not: Bu yazı bir önceki yazının karnından çıktı. Baktım uzun olacak ve biraz da ur gibi duruyor, bir neşter vurdum ve çıkarıp okunması kolay bir yazı haline getirdim, adını da koydum. Nur topu gibi bir yazı oldu.  Nasıl, iyi olmuş mu?

---

[1] صحيح البخاري ـ حسب ترقيم فتح الباري - (7 / 97)

قَالَ فَقُلْتُ هَلْ كَانَتْ لَكُمْ فِي عَهْدِ رَسُولِ اللهِ صلى الله عليه وسلم مَنَاخِلُ قَالَ مَا رَأَى رَسُولُ اللهِ صلى الله عليه وسلم مُنْخُلاً مِنْ حِينَ ابْتَعَثَهُ اللَّهُ حَتَّى قَبَضَهُ ، قَالَ : قُلْتُ كَيْفَ كُنْتُمْ تَأْكُلُونَ الشَّعِيرَ غَيْرَ مَنْخُولٍ قَالَ : كُنَّا نَطْحَنُهُ وَنَنْفُخُهُ فَيَطِيرُ مَا طَارَ وَمَا بَقِيَ ثَرَّيْنَاهُ فَأَكَلْنَاه.