Sevelim sevilelim!

Efendim diyorlar Hıristiyanlık sevgi dini, İslam ise kılıç. Bak inanmazsanız kaç İslam ülkesi bayrağında kılıç var.

Yahu kılıç var diye sevgisizlikten bahsedeceksek, sizin adalet tanrıçası Themis’in elinde de kılıç var.

Muhammed bir peygamber olarak savaştı durdu, oysa İsa insanların günahı için kendini kurban etti.

Hem o “Birisi sağ yanağına bir tokat attı ise, sol yanağını da dön” dedi.

Mintanını dava edene, ceketini de vermesini öğütledi… İlah…

Ben derim ki bu bir iddia; İslam için iftira.

Allah’ın esmâ-i hüsnâsından biri selâm, biri vedûd, bir diğeri mü’min… Hangi birini saysak ki. Rahmetimiz, gazabımızı geçmiş. Denge deniyorsa eyvallah, doğrudur. Müslümanlar yerine göre sevgi dolu, yerine göre şedîd olmalılar. Kısas bir haktır; ama affedici olan ve affı seven bir Rabbin kulları olarak af etmeleri de teşvik görür, bir erdem bilinir.

İslam’ın şiddet dini olduğu iddiası temelsizdir.

Müslümanların bir besmeleleri var. Yatarken, kalkarken, girerken, çıkarken ve her işin başında dillerinden düşürmezler, hatta şirret çocukların besmelesiz olduğunu düşünürler.

Besmele ise Allah’ı Rahmân ve Rahîm isimleriyle yad etmektir; Azîz ve Kahhâr… ile değil.

Allah ismi, bütün isimlerin imamesidir.

Rahmân ve Rahîm her ikisi de rahmet kökünden türetilmiştir; merhametli ve şefkatli demektir. Rahmân, Allah isminden sonra en özel ve geniş anlamlı bir isimdir. Yüce Allah’ın rahmet ve merhametiyle bütün varlıklara, özelde canlılara inayetini ifade eder. Allah bu isminin tecellisi ile kendisine inanmayan kâfirlerin dahi rızıklarını verir, onlara hayat hakkı tanır…

Nazar eyle ıtırı         Bazar eyle götürü

Yaradılanı hoşgör   Yaradan’dan ötürü

derken Yunus işte bu ismin tecellisine mazhar oluyordu.

Mevlânâ, “Bâzâ bâzâ… ister deist olun ister ateist!… Gelin! Gelin!” diye herkese kucak açarken de aynı tecellinin cezbesinde olmalıydı.

Hz. Ali Mısır’a vali tayin ettiği Mâlik bin Eşter’e “İnsanlara, canavarın koyun sürüsüne baktığı gözle sakın bakma! Şunu iyi bil ki, bütün insanlar ya yaratılışta eşin, ya da dinde kardeşindir!” derken gene bu tecellilerden besleniyordu.

Çünkü o biliyordu ki Rahmân olan Allah nasıl ki ayrım yapmadan herkesin rızkını veriyorsa, halife olarak bize düşen de bütün insanları ayrım yapmadan saygın görmekti. Temel insan hak ve özgürlüklerinin kaynağı da işte bu anlayış ve genel kabul olmalıydı. Rahîm ismi ise ayrıca kendine inanlara yönelik özel inayeti ifade ediyordu ve onun tecellisi olarak da müslümanları kardeş bilmeliydi.

Kısaca özetlemek gerekirse İslam da haklar nazariyesi şöyle ifade edilir: Herkesin kim olursa olsun insan olma hasebiyle riayeti gerekli bir hakkı vardır.

Ayrıca Müslüman ise biri insanlık diğeri dindaşlık olmak üzere iki hakkı olur. Tabii bu diğer din mensuplarının kendi aralarında da aynen geçerlidir.

Ayrıca komşu ise üç ve de akraba ise dört hakkı vardır.

Selâm, İslâm’ın en büyük şiarlarındandır. Karşıdan gelenin çalı karartısı değil, bizim gibi bir insan olduğunun kabulü ve bizden kendisine asla bir zarar gelmeyeceğinin ilanı olarak esenlik dilemek demektir. Müslümanlar kendi aralarında özel bir şekilde selamlaşırlar. Ama müslümanın kendi inançlarını paylaşmadığı kimselere de aynı güveni vermesi ve varlığından başkalarını kendini esenlikte hissettirmesi gerekir. Çünkü müslümanın en yaygın isimlerinden bir diğeri olan “Mü’min” de aslında güven veren demektir. Ve Müslüman ise “eline, diline ve beline sahip olan, kimsenin elinden ve dilinden zarar görmediği kimsedir”, diye tarif edilmektedir.

Bütün bunlara rağmen İslâm’ı, üzerinden kan damlayan kılıçla vb. karikatürize etmeye çalışanlar varsa, sadece onlara karşı içlerinde taşıdıkları kin ve nefreti gösterirler; sözde iddia ettikleri evrensel barış duygusunu değil.

Gelin tanış olalım,

İşin kolayın tutalım

Sevelim sevilelim,

Dünya kimseye kalmaz

Bu hamur çok su götürür. Vıcık vıcık da olmasın.

Esen kalın!

Es-Selâmü aleyküm ve rahmetullahi ve berekâtü!

03.08.2012

GARİBCE