Müslümanlık başa bela mı ki!

 

Bütün insanlık için rahmet olmak üzere gönderilmiş olan bir peygamberin getirdiği din, hem de adı huzur ve barış demek olan bir din, içinden çıkılmaz sıkıntıların, katlanılamaz zorlukların, hayatı zindan eden bir anlayışın kaynağı olabilir mi?

Eğer Müslümanlığı bilmesem, onun aziz peygamberini tanımasam ben bile yeter artık diyeceğim ve boğazıma geçmiş olan ilmeği gevşetmek için var gücümle çabalayacak belki de tümden kurtulmak için her fırsatı kollayacağım.

Bu ne biçim bir din anlayışıdır? Soruyorlar adama: “Müslüman olmak istesek ne lâzım gelir?” Cevap “Sünnet olmak!” diyor. “O ne demek?”, “Eh ucundan azıcık kesmek” oluyor cevap. İşe kesmek ile başlıyor. “Peki, diyelim ki huzur bulamadı ve çıkmak istedi o zaman ne lazım gelir?” “Had!” diyor. “O da ne?” “İrtidat etmiş olacağı için ceza olarak kafasını kesmek gerekir” diyor.

Adam şaşkın, yahu nasıl bir din ki girenin bilmem neresini çıkanın ise kafasını kesiyorlar, diye hayretini ve (nefretini) ifade edip, böyle bir dinden uzak kıldığı için kendince Rabbine şükrediyor.

Doğuya batıya doğru abdest bozma, çünkü onlar Allah’a aittir. Aya güneşe karşı da  çünkü Allah onlara yemin etmiştir… Rüzgara karşı aman sakın. Kıble’ye karşı zaten çok büyük günah. İyi de bu adam ihtiyacını nasıl görecek? Sırt üstü yatıp da öyle mi edecek?

İçki içmek haram, tamam anladık. Bu güzel bir şey. Fakat adamı bu kadar önemli bir yasak kesmiyor ve içine içkiden damıtılarak elde edilen alkolun da bulunduğu her türlü ilacı, gazoz, boza gibi içecekleri, kolonyayı, kozmetik ürünleri ve daha akla ne geliyorsa hepsini haram kılıyor. Neden? Çünkü diyor alkol var: İyi de alkolün içmesi haram. Annen de haram diyor, peki neden ondan emdin, neden başını dizine koydun, neden saçını okşarken mest oldun. Hani annen sana haramdı? Ha demek ki annenin sadece nikahı harammış. Bre gafil, bere din tüccarı Allah adına, O‘nun sevgili kullarına bunca şiddet, bunca mahrumiyet, bunca sıkıntı niye? Kendini sen ne sanırsın. Bezirgân oldun da  din alır din mi satarsın.

Şimdi bir de Helal sertifikası çıktı. Adam elmiş eline bir damga, helali ben belirlerim diyor. Bu damgayı vurduğum ürün helal olur diyor.

Kişi Allah’tan korkmak ve hadini bilmek lâzım. Bizim ulemamız, eslafımız bir şeyin delili hem sübut hem de delalet bakımından kati olmadıkça hiçbir şeye “haram” deme cesareti göstermemişler. Bunun yerine “mekruh” tabirini kullanmayı yeğlemişlerdir. Evcil eşeklerin eti ile ilgil bakın fıkıh kitaplarına “haram” nitelemesi bulamazsınız, çünkü delili her ne kadar delalet bakımından katî ise de sübut bakımından haberi vahit olması itibariyle katî değildir. Böyle bir durumda bir Müslüman alimi, Allah adına o şeye haram demeye nasıl cesaret edebilir.

Haramlar, adları konularak ve özgüleme (hasr) üslubu ile belirtilmiş şeylerdir ve o kadar önemlidirler ki Müslüman kimliğinin inşası onlarla olur. Onlar tabir caiz ise Allah’ın kırmızı çizgileridir (hudûdullah). Onları aşan yanar. Adem de olsa cennetini kaybeder.  Ama onların dışında her ne varsa, evet yerde ve gökte ve bu ikisi arasında  her ne varsa onları Allah biz kullarına nimet olarak musahhar kılmış ve karşılığında da minnetimizi, şükrümüzü bekliyor. Bunlar nasıl olur da minneti gerektiren nimetler olması gerekirken nikmeti gerektiren yasaklar olabilir.

Müslümanlık Yahudilik gibi bir kavim dini değildir ki onlara özgü olan sözde “koşer” gibi şeylere heves ederek Müslümanlığı kendi dar ve kısır hudutlarınızın arasına hapsetmeye yelteniyorsanız. Bu yol, yol değildir.

Helalin delili aranmaz; çünkü her şey helâldir; eşyada ve fiillerde asıl olan ibâhadır. Sadece haram olan şeylerin delili sorulur. Deliller de ta’dâdî ve tahdîdî biçimde bizzat Şâri’ tarafından konulmuştur. Bize sadece onları okumak ve gereğini tutmak düşer. Yok Allah unutmuşmuş da, yok Allah onu kasdetmemişmiş de gibi anlamlara gelecek hezeyanlar bize uymaz.

Hz. Peygamber’e zaman zaman bazı et vb. gibi yiyecekler hakkında sorular sorulurdu: “Besmele çekin ve yiyin!” diyordu. O kadar. Evet, sadece o kadar. Çünkü o insanların dindarlıklarını yedikleri ve içtiklerinden çok yapıp ettikleriyle ve ahlakî erdemleriyle ölçüyordu.  

Selam sana Ya Rasûlallah!

Peygamberimin bu tavrını sürdüren herkese Garibce alkış eder.

Aksi bir anlayışı tervicden ve onlara destek vermeden Garibce uzaktır.

Ya Rabbi! Aklımızı, dinimizi koru. Peygamberimizi “tapınılan bir put” kılma! Dinimizi ticari bir meta haline getirmekten bizleri uzak tut.

Ve ey müslüman!

Kolaylaştır, zorlaştırma!

Sevdir, nefret ettirme!

Dua ile!

04.09.2012

GARİBCE